prontare
Jump to navigation
Jump to search
Italian
[edit]Verb
[edit]prontàre (first-person singular present prónto, first-person singular past historic prontài, past participle prontàto, auxiliary avére)
Conjugation
[edit] Conjugation of prontàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | prontàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | prontàndo | |||
present participle | prontànte | past participle | prontàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | prónto | prónti | prónta | prontiàmo | prontàte | próntano |
imperfect | prontàvo | prontàvi | prontàva | prontavàmo | prontavàte | prontàvano |
past historic | prontài | prontàsti | prontò | prontàmmo | prontàste | prontàrono |
future | pronterò | pronterài | pronterà | pronterémo | pronteréte | pronterànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | pronterèi | pronterésti | pronterèbbe, pronterébbe | pronterémmo | pronteréste | pronterèbbero, pronterébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | prónti | prónti | prónti | prontiàmo | prontiàte | próntino |
imperfect | prontàssi | prontàssi | prontàsse | prontàssimo | prontàste | prontàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
prónta | prónti | prontiàmo | prontàte | próntino | ||
negative imperative | non prontàre | non prónti | non prontiàmo | non prontàte | non próntino |