przeuczyć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From prze- +‎ uczyć.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

przeuczyć pf

  1. (reflexive with się) to overlearn (to learn more than necessary)

Conjugation

[edit]
Conjugation of przeuczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przeuczyć
future tense 1st przeuczę przeuczymy
2nd przeuczysz przeuczycie
3rd przeuczy przeuczą
impersonal przeuczy się
past tense 1st przeuczyłem,
-(e)m przeuczył
przeuczyłam,
-(e)m przeuczyła
przeuczyłom,
-(e)m przeuczyło
przeuczyliśmy,
-(e)śmy przeuczyli
przeuczyłyśmy,
-(e)śmy przeuczyły
2nd przeuczyłeś,
-(e)ś przeuczył
przeuczyłaś,
-(e)ś przeuczyła
przeuczyłoś,
-(e)ś przeuczyło
przeuczyliście,
-(e)ście przeuczyli
przeuczyłyście,
-(e)ście przeuczyły
3rd przeuczył przeuczyła przeuczyło przeuczyli przeuczyły
impersonal przeuczono
conditional 1st przeuczyłbym,
bym przeuczył
przeuczyłabym,
bym przeuczyła
przeuczyłobym,
bym przeuczyło
przeuczylibyśmy,
byśmy przeuczyli
przeuczyłybyśmy,
byśmy przeuczyły
2nd przeuczyłbyś,
byś przeuczył
przeuczyłabyś,
byś przeuczyła
przeuczyłobyś,
byś przeuczyło
przeuczylibyście,
byście przeuczyli
przeuczyłybyście,
byście przeuczyły
3rd przeuczyłby,
by przeuczył
przeuczyłaby,
by przeuczyła
przeuczyłoby,
by przeuczyło
przeuczyliby,
by przeuczyli
przeuczyłyby,
by przeuczyły
impersonal przeuczono by
imperative 1st niech przeuczę przeuczmy
2nd przeucz przeuczcie
3rd niech przeuczy niech przeuczą
passive adjectival participle przeuczony przeuczona przeuczone przeuczeni przeuczone
anterior adverbial participle przeuczywszy
verbal noun przeuczenie

Further reading

[edit]