przypowiedzenie

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish przypowiedzienie. By surface analysis, przypowiedzieć +‎ -enie.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʂɘ.pɔ.vjɛˈd͡zɛ.ɲɛ/

• (Middle Polish) IPA^(key): (16^th c.) /pr̝ɨ.pɔ.vjɛˈd͡zɛ.ɲe/, (17^th–18^th c.) /pʂɨ.pɔ.vjɛˈd͡zɛ.ɲe/

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: przy‧po‧wie‧dze‧nie

Noun

przypowiedzenie n

1. verbal noun of przypowiedzieć

Declension

Declension of przypowiedzenie

	singular
nominative	przypowiedzenie
genitive	przypowiedzenia
dative	przypowiedzeniu
accusative	przypowiedzenie
instrumental	przypowiedzeniem
locative	przypowiedzeniu
vocative	przypowiedzenie

Further reading

• przypowiedzenie in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przypowiedzenie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• Paweł Kupiszewski (21.01.2021) “PRZYPOWIEDZENIE”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku
• Aleksander Zdanowicz (1861) “przypowiedzenie”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przypowiedzenie”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 349
• przypowiedzenie in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego