przypowiedzienie
Jump to navigation
Jump to search
Old Polish[edit]
Etymology[edit]
From przypowiedzieć + -enie. First attested in 1485.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
przypowiedzienie n
- verbal noun of przypowiedzieć (“making a claim in court”)
- 1960 [1485], Adam Wolff, Anna Borkiewicz-Celińska, Witold Wołodkiewicz, editors, Księga ławnicza miasta Nowej Warszawy, t. I (1416-1485), volume I, number 1025:
- Nicolaus... habet principium in [istis] viginti sexagenis... et iam quarto habet adiudicacionem al. przypovyedzyenye ad dominium... sui patris
- [Nicolaus... habet principium in [istis] viginti sexagenis... et iam quarto habet adiudicacionem al. przypowiedzienie ad dominium... sui patris]
Related terms[edit]
adverb
nouns
verbs
- powiedzieć pf, powiadać impf
- przypowiedzieć pf, przypowiadać impf
Descendants[edit]
- Polish: przypowiedzenie
References[edit]
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “(przypowiedzenie) przypowiedzienie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN