pynta

Faroese

Verb

pynta (third person singular past indicative pyntaði, third person plural past indicative pyntaðu, supine pyntað)

1. to adorn, to decorate

Usage notes

• pynta til jóla - to decorate for Christmas

Conjugation

Conjugation of pynta (group v-30)
infinitive	pynta
supine	pyntað
participle (a6)1	pyntandi	pyntaður
	present	past
first singular	pynti	pyntaði
second singular	pyntar	pyntaði
third singular	pyntar	pyntaði
plural	pynta	pyntaðu
	imperative
singular	pynta!
plural	pyntið!
1Only the past participle being declined.

---

Icelandic

Etymology

Alteration of earlier pynda.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpʰɪn̥ta/

  Rhymes: -ɪn̥ta

Verb

pynta (weak verb, third-person singular past indicative pyntaði, supine pyntað)

1. to torture

Conjugation

pynta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að pynta
supine (sagnbót)		pyntað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		pyntandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég pynta	við pyntum	present (nútíð)	ég pynti	við pyntum
	þú pyntar	þið pyntið		þú pyntir	þið pyntið
	hann, hún, það pyntar	þeir, þær, þau pynta		hann, hún, það pynti	þeir, þær, þau pynti
past (þátíð)	ég pyntaði	við pyntuðum	past (þátíð)	ég pyntaði	við pyntuðum
	þú pyntaðir	þið pyntuðuð		þú pyntaðir	þið pyntuðuð
	hann, hún, það pyntaði	þeir, þær, þau pyntuðu		hann, hún, það pyntaði	þeir, þær, þau pyntuðu
imperative (boðháttur)	pynta (þú)	pyntið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	pyntaðu	pyntiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

pyntast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að pyntast
supine (sagnbót)		pyntast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		pyntandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég pyntast	við pyntumst	present (nútíð)	ég pyntist	við pyntumst
	þú pyntast	þið pyntist		þú pyntist	þið pyntist
	hann, hún, það pyntast	þeir, þær, þau pyntast		hann, hún, það pyntist	þeir, þær, þau pyntist
past (þátíð)	ég pyntaðist	við pyntuðumst	past (þátíð)	ég pyntaðist	við pyntuðumst
	þú pyntaðist	þið pyntuðust		þú pyntaðist	þið pyntuðust
	hann, hún, það pyntaðist	þeir, þær, þau pyntuðust		hann, hún, það pyntaðist	þeir, þær, þau pyntuðust
imperative (boðháttur)	pyntast (þú)	pyntist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	pyntastu	pyntisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

pyntaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	pyntaður	pyntuð	pyntað		pyntaðir	pyntaðar	pyntuð
accusative (þolfall)	pyntaðan	pyntaða	pyntað		pyntaða	pyntaðar	pyntuð
dative (þágufall)	pyntuðum	pyntaðri	pyntuðu		pyntuðum	pyntuðum	pyntuðum
genitive (eignarfall)	pyntaðs	pyntaðrar	pyntaðs		pyntaðra	pyntaðra	pyntaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	pyntaði	pyntaða	pyntaða		pyntuðu	pyntuðu	pyntuðu
accusative (þolfall)	pyntaða	pyntuðu	pyntaða		pyntuðu	pyntuðu	pyntuðu
dative (þágufall)	pyntaða	pyntuðu	pyntaða		pyntuðu	pyntuðu	pyntuðu
genitive (eignarfall)	pyntaða	pyntuðu	pyntaða		pyntuðu	pyntuðu	pyntuðu

Derived terms

• pynting

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)

---

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• pyntet

Verb

pynta

1. inflection of pynte:
   1. simple past
   2. past participle

---

Swedish

Verb

pynta (present pyntar, preterite pyntade, supine pyntat, imperative pynta)

1. to decorate, to adorn
2. (slang) to pay

Conjugation

Conjugation of pynta (weak)

	Active		Passive
Infinitive	pynta		pyntas
Supine	pyntat		pyntats
Imperative	pynta		—
Imper. plural1	pynten		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	pyntar	pyntade	pyntas	pyntades
Ind. plural1	pynta	pyntade	pyntas	pyntades
Subjunctive2	pynte	pyntade	pyntes	pyntades
	Participles
Present participle	pyntande
Past participle	pyntad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Related terms

• julpynta
• pynt

References

• pynta in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)