radarowiec

Polish

radarowiec

Etymology

From radar +‎ -owiec.

Pronunciation

• IPA^(key): /radaˈrɔvjɛt͡s/
• Rhymes: -ɔvjɛt͡s
• Syllabification: ra‧da‧ro‧wiec

Noun

radarowiec m pers

1. law enforcement officer who uses a radar gun to catch drivers guilty of speeding.
   • 1980, “Chłopcy-radarowcy”, in Dobry interes, performed by Andrzej Rosiewicz:

     Już go mają chłopcy – chłopcy radarowcy – więc zapłacił trzysta, bo to był artysta.

     The police have caught him – policemen radarists – fined only 300 because he was an artist.

Declension

Declension of radarowiec

	singular	plural
nominative	radarowiec	radarowcy/radarowce (deprecative)
genitive	radarowca	radarowców
dative	radarowcowi	radarowcom
accusative	radarowca	radarowców
instrumental	radarowcem	radarowcami
locative	radarowcu	radarowcach
vocative	radarowcze	radarowcy