reditus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From redeō (return).

Noun[edit]

reditus m (genitive reditūs); fourth declension

  1. A returning, turning back, going back; return.
    • 27 BCE – 25 BCE, Titus Livius, Ab Urbe Condita 26.1:
      [] dum ne quem militem legeret ex eo numero quibus senatus missionem reditumque in patriam negasset ante belli finem.
      [] provided he did not choose any soldier from those to whom the Senate had refused discharge and a return home before the end of the war
  2. (of celestial bodies) A revolution, circuit, return.
  3. (agriculture) A harvest, yield.
  4. (figuratively) A return, revenue, income, proceeds, yield, output, profit.
  5. (figuratively) A restoration, return.

Usage notes[edit]

  • In Classical Latin, not to be confused with redditus.
  • In Medieval Latin, sometimes used as a participle instead of redditus.

Declension[edit]

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative reditus reditūs
Genitive reditūs redituum
Dative redituī reditibus
Accusative reditum reditūs
Ablative reditū reditibus
Vocative reditus reditūs

Related terms[edit]

Descendants[edit]

  • Aragonese: reuto
  • Portuguese: rédito
  • Spanish: rédito

References[edit]

  • reditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • reditus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • reditus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • reditus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.