rykkja

Icelandic

Etymology

From Old Norse rykkja, from Proto-Germanic *rukkijaną (“to move, rock”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɪhca/
• Rhymes: -ɪhca

Verb

rykkja (weak verb, third-person singular past indicative rykkti, supine rykkt)

1. (transitive, with dative) to tug, to jerk
2. (transitive, with accusative) to gather threads together; to shirr

Conjugation

rykkja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að rykkja
supine (sagnbót)		rykkt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		rykkjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég rykki	við rykkjum	present (nútíð)	ég rykki	við rykkjum
	þú rykkir	þið rykkið		þú rykkir	þið rykkið
	hann, hún, það rykkir	þeir, þær, þau rykkja		hann, hún, það rykki	þeir, þær, þau rykki
past (þátíð)	ég rykkti	við rykktum	past (þátíð)	ég rykkti	við rykktum
	þú rykktir	þið rykktuð		þú rykktir	þið rykktuð
	hann, hún, það rykkti	þeir, þær, þau rykktu		hann, hún, það rykkti	þeir, þær, þau rykktu
imperative (boðháttur)	rykk (þú)	rykkið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	rykktu	rykkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rykkjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að rykkjast
supine (sagnbót)		rykkst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		rykkjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég rykkist	við rykkjumst	present (nútíð)	ég rykkist	við rykkjumst
	þú rykkist	þið rykkist		þú rykkist	þið rykkist
	hann, hún, það rykkist	þeir, þær, þau rykkjast		hann, hún, það rykkist	þeir, þær, þau rykkist
past (þátíð)	ég rykktist	við rykktumst	past (þátíð)	ég rykktist	við rykktumst
	þú rykktist	þið rykktust		þú rykktist	þið rykktust
	hann, hún, það rykktist	þeir, þær, þau rykktust		hann, hún, það rykktist	þeir, þær, þau rykktust
imperative (boðháttur)	rykkst (þú)	rykkist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	rykkstu	rykkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rykktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rykktur	rykkt	rykkt		rykktir	rykktar	rykkt
accusative (þolfall)	rykktan	rykkta	rykkt		rykkta	rykktar	rykkt
dative (þágufall)	rykktum	rykktri	rykktu		rykktum	rykktum	rykktum
genitive (eignarfall)	rykkts	rykktrar	rykkts		rykktra	rykktra	rykktra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rykkti	rykkta	rykkta		rykktu	rykktu	rykktu
accusative (þolfall)	rykkta	rykktu	rykkta		rykktu	rykktu	rykktu
dative (þágufall)	rykkta	rykktu	rykkta		rykktu	rykktu	rykktu
genitive (eignarfall)	rykkta	rykktu	rykkta		rykktu	rykktu	rykktu

Synonyms

• (to tug): hnykkja, svipta

Related terms

• rykking
• rykkur