süütu

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: suutu

Estonian

[edit]

Etymology

[edit]

From süü +‎ -tu. Compare Finnish syytön.

Adjective

[edit]

süütu (genitive süütu, partitive süütut, comparative süütum, superlative kõige süütum)

  1. innocent
  2. virgin

Inflection

[edit]
Declension of süütu (ÕS type 1/ohutu, no gradation)
singular plural
nominative süütu süütud
accusative nom.
gen. süütu
genitive süütute
partitive süütut süütuid
illative süütusse süütutesse
süütuisse
inessive süütus süütutes
süütuis
elative süütust süütutest
süütuist
allative süütule süütutele
süütuile
adessive süütul süütutel
süütuil
ablative süütult süütutelt
süütuilt
translative süütuks süütuteks
süütuiks
terminative süütuni süütuteni
essive süütuna süütutena
abessive süütuta süütuteta
comitative süütuga süütutega