sýkna

See also: sykna

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsihkna/

Verb

sýkna (weak verb, third-person singular past indicative sýknaði, supine sýknað)

1. (transitive, with accusative) to acquit, to absolve

Conjugation

sýkna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að sýkna
supine (sagnbót)		sýknað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sýknandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sýkna	við sýknum	present (nútíð)	ég sýkni	við sýknum
	þú sýknar	þið sýknið		þú sýknir	þið sýknið
	hann, hún, það sýknar	þeir, þær, þau sýkna		hann, hún, það sýkni	þeir, þær, þau sýkni
past (þátíð)	ég sýknaði	við sýknuðum	past (þátíð)	ég sýknaði	við sýknuðum
	þú sýknaðir	þið sýknuðuð		þú sýknaðir	þið sýknuðuð
	hann, hún, það sýknaði	þeir, þær, þau sýknuðu		hann, hún, það sýknaði	þeir, þær, þau sýknuðu
imperative (boðháttur)	sýkna (þú)	sýknið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sýknaðu	sýkniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sýknast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að sýknast
supine (sagnbót)		sýknast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sýknandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sýknast	við sýknumst	present (nútíð)	ég sýknist	við sýknumst
	þú sýknast	þið sýknist		þú sýknist	þið sýknist
	hann, hún, það sýknast	þeir, þær, þau sýknast		hann, hún, það sýknist	þeir, þær, þau sýknist
past (þátíð)	ég sýknaðist	við sýknuðumst	past (þátíð)	ég sýknaðist	við sýknuðumst
	þú sýknaðist	þið sýknuðust		þú sýknaðist	þið sýknuðust
	hann, hún, það sýknaðist	þeir, þær, þau sýknuðust		hann, hún, það sýknaðist	þeir, þær, þau sýknuðust
imperative (boðháttur)	sýknast (þú)	sýknist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sýknastu	sýknisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sýknaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sýknaður	sýknuð	sýknað		sýknaðir	sýknaðar	sýknuð
accusative (þolfall)	sýknaðan	sýknaða	sýknað		sýknaða	sýknaðar	sýknuð
dative (þágufall)	sýknuðum	sýknaðri	sýknuðu		sýknuðum	sýknuðum	sýknuðum
genitive (eignarfall)	sýknaðs	sýknaðrar	sýknaðs		sýknaðra	sýknaðra	sýknaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sýknaði	sýknaða	sýknaða		sýknuðu	sýknuðu	sýknuðu
accusative (þolfall)	sýknaða	sýknuðu	sýknaða		sýknuðu	sýknuðu	sýknuðu
dative (þágufall)	sýknaða	sýknuðu	sýknaða		sýknuðu	sýknuðu	sýknuðu
genitive (eignarfall)	sýknaða	sýknuðu	sýknaða		sýknuðu	sýknuðu	sýknuðu

Noun

sýkna f (genitive singular sýknu, no plural)

1. innocence

   Synonym: sakleysi

Declension

declension of sýkna

f-w1	singular
	indefinite	definite
nominative	sýkna	sýknan
accusative	sýknu	sýknuna
dative	sýknu	sýknunni
genitive	sýknu	sýknunnar

Related terms

• sýkn (“innocent”)