skíra

See also: skira

Faroese

Etymology

From Old Norse skíra.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈskʊira]

Verb

skíra (third person singular past indicative skírdi, third person plural past indicative skírt, supine skírt)

1. (poetic) to cleanse, purify
2. to baptize
3. to give a nickname

Conjugation

Conjugation of skíra (group v-1)
infinitive	skíra
supine	skírt
participle (a7)1	skírandi	skírdur
	present	past
first singular	skíri	skírdi
second singular	skírir	skírdi
third singular	skírir	skírdi
plural	skíra	skírdu
	imperative
singular	skír!
plural	skírið!
1Only the past participle being declined.

Synonyms

• (baptize): doypa
• (give a nickname): eyknevna

---

Icelandic

Etymology

From Old Norse skíra.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsciːra/
• Rhymes: -iːra
• Homophone: skýra

Verb

skíra (weak verb, third-person singular past indicative skírði, supine skírt)

1. (archaic) to cleanse, purify
2. to baptize
3. (proscribed) to name

Conjugation

skíra — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skíra
supine (sagnbót)		skírt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skírandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skíri	við skírum	present (nútíð)	ég skíri	við skírum
	þú skírir	þið skírið		þú skírir	þið skírið
	hann, hún, það skírir	þeir, þær, þau skíra		hann, hún, það skíri	þeir, þær, þau skíri
past (þátíð)	ég skírði	við skírðum	past (þátíð)	ég skírði	við skírðum
	þú skírðir	þið skírðuð		þú skírðir	þið skírðuð
	hann, hún, það skírði	þeir, þær, þau skírðu		hann, hún, það skírði	þeir, þær, þau skírðu
imperative (boðháttur)	skír (þú)	skírið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skírðu	skíriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skírast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að skírast
supine (sagnbót)		skírst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skírandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skírist	við skírumst	present (nútíð)	ég skírist	við skírumst
	þú skírist	þið skírist		þú skírist	þið skírist
	hann, hún, það skírist	þeir, þær, þau skírast		hann, hún, það skírist	þeir, þær, þau skírist
past (þátíð)	ég skírðist	við skírðumst	past (þátíð)	ég skírðist	við skírðumst
	þú skírðist	þið skírðust		þú skírðist	þið skírðust
	hann, hún, það skírðist	þeir, þær, þau skírðust		hann, hún, það skírðist	þeir, þær, þau skírðust
imperative (boðháttur)	skírst (þú)	skírist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skírstu	skíristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skírður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skírður	skírð	skírt		skírðir	skírðar	skírð
accusative (þolfall)	skírðan	skírða	skírt		skírða	skírðar	skírð
dative (þágufall)	skírðum	skírðri	skírðu		skírðum	skírðum	skírðum
genitive (eignarfall)	skírðs	skírðrar	skírðs		skírðra	skírðra	skírðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skírði	skírða	skírða		skírðu	skírðu	skírðu
accusative (þolfall)	skírða	skírðu	skírða		skírðu	skírðu	skírðu
dative (þágufall)	skírða	skírðu	skírða		skírðu	skírðu	skírðu
genitive (eignarfall)	skírða	skírðu	skírða		skírðu	skírðu	skírðu