skurður

Icelandic

Etymology

From Old Norse skurðr, from Proto-Germanic *skurdiz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskʏrðʏr/
• Rhymes: -ʏrðʏr

Noun

skurður m (genitive singular skurðar, nominative plural skurðir)

1. the act of cutting something
2. cut, wound

   Synonyms: sár, und

3. incision
4. ditch, canal
5. (medicine) operation

   Synonyms: uppskurður, skurðaðgerð

Declension

declension of skurður

m-s3	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	skurður	skurðurinn	skurðir	skurðirnir
accusative	skurð	skurðinn	skurði	skurðina
dative	skurði	skurðinum	skurðum	skurðunum
genitive	skurðar	skurðarins	skurða	skurðanna

Derived terms

• afskurður (“cutting off; offcut”)
• botnlangaskurður (“appendectomy”)
• hvalskurður (“flensing”)
• líkskurður (“dissection”)
• niðurskurður (“cut, reduction”)
• skipaskurður (“navigable canal”)
• skurðaðgerð (“operation”)
• skurðarborð (“operating table”)
• skurðdeild (“surgical ward”)
• skurðflötur (“section”)
• skurðgoð (“idol”)
• skurðgrafa (“digger, excavator”)
• skurðgröftur (“ditch-digging”)
• skurðlæknir (“surgeon”)
• skurðpunktur (“point of intersection”)
• skurðstofa (“operating theatre”)
• umskurður (“circumcision”)
• uppskurður (“operation”)
• úrskurður (“decision, judgement”)
• útskurður (“carving”)
• þverskurður (“cross-section”)

 

Related terms

• skera (“to cut”)