soracus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From Ancient Greek σώρακος (sṓrakos).
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /ˈsoː.ra.kus/, [ˈs̠oːräkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈso.ra.kus/, [ˈsɔːräkus]
Noun[edit]
sōracus m (genitive sōracī); second declension
Declension[edit]
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | sōracus | sōracī |
Genitive | sōracī | sōracōrum |
Dative | sōracō | sōracīs |
Accusative | sōracum | sōracōs |
Ablative | sōracō | sōracīs |
Vocative | sōrace | sōracī |
References[edit]
- soracus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.