stèlle

See also: stelle and Stelle

Limburgish

Etymology

From Middle Dutch stellen, from Old Dutch *stellen, from Proto-West Germanic *stalljan.

Verb

stèlle

1. to put, set, place
2. to make silent

Conjugation

Montfortian conjugation of stèlle (first conjugation)

non-finite forms	infinitive	gerund	present participle	past participle	adjective	adverb
	(tö) stèlle	't stèlle n	stèllendj	höbbe gestèl	gestèldje, gestèldjer, gestèldjes	gestèldj, gestèldjelik
number & tense	verb-second order			verb-first order
	present	past	subjunctive	present	past	subjunctive
first person singular	stèl	stèldje	stèlle	stèl	stèldje-n	stèlle-n
second person singular	stèls	stèldjes	stèlle	stèls	stèldjes	stèller
third person singular	stèltj	stèldje	stèlle	stèltj'r	stèldje	stèller
first person plural	stèlle	stèldje	stèlle	stèltj	stèldje	stèlle
second person plural	stèltj	stèldje	stèlle	stèltj	stèldje	stèlletj
third person plural	stèlle	stèldje	stèlle	stèlle	stèldje	stèller
other forms	noun	imperative singular impolite	imperative singular polite	imperative dual	imperative plural	inclusive
	't gestèl n	stèl!	stèltj!	stèltj, stèlletj!	stèltj!	stèllem