stýra

See also: styra

Faroese

Etymology

From Old Norse stýra, from Proto-Germanic *stiurijaną.

Verb

stýra (third person singular past indicative stýrdi, third person plural past indicative stýrdu, supine stýrt)

1. to govern
2. to steer

Conjugation

Conjugation of stýra (group v-1)
infinitive	stýra
supine	stýrt
participle (a7)1	stýrandi	stýrdur
	present	past
first singular	stýri	stýrdi
second singular	stýrir	stýrdi
third singular	stýrir	stýrdi
plural	stýra	stýrdu
	imperative
singular	stýr!
plural	stýrið!
1Only the past participle being declined.

---

Icelandic

Etymology

From Old Norse stýra, from Proto-Germanic *stiurijaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstiːra/

  Rhymes: -iːra

Verb

stýra (weak verb, third-person singular past indicative stýrði, supine stýrt)

1. to steer
2. to control, govern
3. (grammar) to govern
4. (statistics) to control (for a variable; used with the preposition fyrir (“for”))

Conjugation

stýra — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að stýra
supine (sagnbót)		stýrt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stýrandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stýri	við stýrum	present (nútíð)	ég stýri	við stýrum
	þú stýrir	þið stýrið		þú stýrir	þið stýrið
	hann, hún, það stýrir	þeir, þær, þau stýra		hann, hún, það stýri	þeir, þær, þau stýri
past (þátíð)	ég stýrði	við stýrðum	past (þátíð)	ég stýrði	við stýrðum
	þú stýrðir	þið stýrðuð		þú stýrðir	þið stýrðuð
	hann, hún, það stýrði	þeir, þær, þau stýrðu		hann, hún, það stýrði	þeir, þær, þau stýrðu
imperative (boðháttur)	stýr (þú)	stýrið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stýrðu	stýriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stýrast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að stýrast
supine (sagnbót)		stýrst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stýrandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stýrist	við stýrumst	present (nútíð)	ég stýrist	við stýrumst
	þú stýrist	þið stýrist		þú stýrist	þið stýrist
	hann, hún, það stýrist	þeir, þær, þau stýrast		hann, hún, það stýrist	þeir, þær, þau stýrist
past (þátíð)	ég stýrðist	við stýrðumst	past (þátíð)	ég stýrðist	við stýrðumst
	þú stýrðist	þið stýrðust		þú stýrðist	þið stýrðust
	hann, hún, það stýrðist	þeir, þær, þau stýrðust		hann, hún, það stýrðist	þeir, þær, þau stýrðust
imperative (boðháttur)	stýrst (þú)	stýrist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stýrstu	stýristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stýrður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stýrður	stýrð	stýrt		stýrðir	stýrðar	stýrð
accusative (þolfall)	stýrðan	stýrða	stýrt		stýrða	stýrðar	stýrð
dative (þágufall)	stýrðum	stýrðri	stýrðu		stýrðum	stýrðum	stýrðum
genitive (eignarfall)	stýrðs	stýrðrar	stýrðs		stýrðra	stýrðra	stýrðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stýrði	stýrða	stýrða		stýrðu	stýrðu	stýrðu
accusative (þolfall)	stýrða	stýrðu	stýrða		stýrðu	stýrðu	stýrðu
dative (þágufall)	stýrða	stýrðu	stýrða		stýrðu	stýrðu	stýrðu
genitive (eignarfall)	stýrða	stýrðu	stýrða		stýrðu	stýrðu	stýrðu