stulbenis
Jump to navigation
Jump to search
Latvian[edit]
Etymology[edit]
From stulbs (“stupid”) + -enis.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
stulbenis m (2nd declension, feminine form: stulbene)
- stupid man (man with little intelligence)
- “stulbenis!” Arveds sevi lamāja ― “stupid!” Arveds cursed himself
- žandarmi mūsu valstī ir bez iglītības un tāpēc gluži neiedomājami nejēgas, taisni neizturami stulbeņi ― the gendarmes in our country have no education and therefore are such incredible fools, really unbearable stupid men
- vīriem liekas neticami, ka viņu kapteinis būtu tāds stulbenis ― to the men it seemed unbelievable that their captain should be such a stupid man
Declension[edit]
Declension of stulbenis (2nd declension)
singular (vienskaitlis) | plural (daudzskaitlis) | |
---|---|---|
nominative (nominatīvs) | stulbenis | stulbeņi |
accusative (akuzatīvs) | stulbeni | stulbeņus |
genitive (ģenitīvs) | stulbeņa | stulbeņu |
dative (datīvs) | stulbenim | stulbeņiem |
instrumental (instrumentālis) | stulbeni | stulbeņiem |
locative (lokatīvs) | stulbenī | stulbeņos |
vocative (vokatīvs) | stulbeni | stulbeņi |