subtractio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From subtrahō +‎ -tiō.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

subtractiō f (genitive subtractiōnis); third declension

  1. withdrawing
  2. (mathematics) subtraction
    • c. 1230, Johannes de Sacrobosco, “De Arte Numerandi”, in Rara Mathematica[1], published 1841, page 6:
      Subtractio est, propositis duobus numeris, majoris ad minorem excessus inventio.
      Subtraction is, given two numbers, the finding of the excess from the larger to the smaller.

Declension[edit]

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative subtractiō subtractiōnēs
Genitive subtractiōnis subtractiōnum
Dative subtractiōnī subtractiōnibus
Accusative subtractiōnem subtractiōnēs
Ablative subtractiōne subtractiōnibus
Vocative subtractiō subtractiōnēs

Descendants[edit]

References[edit]

  • subtractio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • subtractio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.