szczyt

Old Polish

Etymology

From Proto-Slavic *ščitъ.

Noun

szczyt m

1. shield, buckler
2. defence, fender
3. honour

---

Polish

Etymology

From Old Polish szczyt, from Proto-Slavic *ščitъ (“shield”), from (deprecated template usage) [etyl] Proto-Balto-Slavic *skeitum, *skoitum, from (deprecated template usage) [etyl] Proto-Indo-European *skey-to-m, from *skey- (“to cut, separate”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʂt͡ʂɨt/

• Audio:

  (file)

Noun

szczyt m inan

1. peak (mountain top)
2. summit (meeting)
3. (archaic) shield

Declension

Declension of szczyt

	singular	plural
nominative	szczyt	szczyty
genitive	szczytu	szczytów
dative	szczytowi	szczytom
accusative	szczyt	szczyty
instrumental	szczytem	szczytami
locative	szczycie	szczytach
vocative	szczycie	szczyty

Further reading

• szczyt in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN