From Old Norse temja, from Proto-Germanic *tamjaną.
tæmia
- to tame
- to subdue
Conjugation of tæmia (weak)
|
present
|
past
|
infinitive
|
tæmia
|
—
|
participle
|
tæmiandi, tæmiande
|
tamder
|
active voice
|
indicative
|
subjunctive
|
imperative
|
indicative
|
subjunctive
|
iæk
|
tæmer
|
tæmi, tæme
|
—
|
tamdi, tamde
|
tamdi, tamde
|
þū
|
tæmer
|
tæmi, tæme
|
tæm
|
tamdi, tamde
|
tamdi, tamde
|
han
|
tæmer
|
tæmi, tæme
|
—
|
tamdi, tamde
|
tamdi, tamde
|
vīr
|
tæmium, tæmiom
|
tæmium, tæmiom
|
tæmium, tæmiom
|
tamdum, tamdom
|
tamdum, tamdom
|
īr
|
tæmin
|
tæmin
|
tæmin
|
tamdin
|
tamdin
|
þēr
|
tæmia
|
tæmin
|
—
|
tamdu, tamdo
|
tamdin
|
mediopassive voice
|
indicative
|
subjunctive
|
imperative
|
indicative
|
subjunctive
|
iæk
|
tæms
|
tæmis
|
—
|
tamdis, -es
|
tamdis, -es
|
þū
|
tæms
|
tæmis
|
—
|
tamdis, -es
|
tamdis, -es
|
han
|
tæms
|
tæmis
|
—
|
tamdis, -es
|
tamdis, -es
|
vīr
|
tæmiums, -ioms
|
tæmiums, -ioms
|
—
|
tamdums, -oms
|
tamdums, -oms
|
īr
|
tæmins
|
tæmins
|
—
|
tamdins
|
tamdins
|
þēr
|
tæmias
|
tæmins
|
—
|
tamdus, -os
|
tamdins
|