tigna

Icelandic

Etymology

From tign (“majesty, grandeur”) +‎ -a.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtʰɪkna/
• Rhymes: -ɪkna

Verb

tigna (weak verb, third-person singular past indicative tignaði, supine tignað)

1. (transitive, with accusative) to honour
2. (transitive, with accusative) to worship

Conjugation

tigna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að tigna
supine (sagnbót)		tignað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		tignandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég tigna	við tignum	present (nútíð)	ég tigni	við tignum
	þú tignar	þið tignið		þú tignir	þið tignið
	hann, hún, það tignar	þeir, þær, þau tigna		hann, hún, það tigni	þeir, þær, þau tigni
past (þátíð)	ég tignaði	við tignuðum	past (þátíð)	ég tignaði	við tignuðum
	þú tignaðir	þið tignuðuð		þú tignaðir	þið tignuðuð
	hann, hún, það tignaði	þeir, þær, þau tignuðu		hann, hún, það tignaði	þeir, þær, þau tignuðu
imperative (boðháttur)	tigna (þú)	tignið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	tignaðu	tigniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

tignast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að tignast
supine (sagnbót)		tignast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		tignandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég tignast	við tignumst	present (nútíð)	ég tignist	við tignumst
	þú tignast	þið tignist		þú tignist	þið tignist
	hann, hún, það tignast	þeir, þær, þau tignast		hann, hún, það tignist	þeir, þær, þau tignist
past (þátíð)	ég tignaðist	við tignuðumst	past (þátíð)	ég tignaðist	við tignuðumst
	þú tignaðist	þið tignuðust		þú tignaðist	þið tignuðust
	hann, hún, það tignaðist	þeir, þær, þau tignuðust		hann, hún, það tignaðist	þeir, þær, þau tignuðust
imperative (boðháttur)	tignast (þú)	tignist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	tignastu	tignisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

tignaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tignaður	tignuð	tignað		tignaðir	tignaðar	tignuð
accusative (þolfall)	tignaðan	tignaða	tignað		tignaða	tignaðar	tignuð
dative (þágufall)	tignuðum	tignaðri	tignuðu		tignuðum	tignuðum	tignuðum
genitive (eignarfall)	tignaðs	tignaðrar	tignaðs		tignaðra	tignaðra	tignaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tignaði	tignaða	tignaða		tignuðu	tignuðu	tignuðu
accusative (þolfall)	tignaða	tignuðu	tignaða		tignuðu	tignuðu	tignuðu
dative (þágufall)	tignaða	tignuðu	tignaða		tignuðu	tignuðu	tignuðu
genitive (eignarfall)	tignaða	tignuðu	tignaða		tignuðu	tignuðu	tignuðu

Synonyms

• (to honour): heiðra, sæma
• (to worship): dýrka, tilbiðja

Related terms

• tign
• tiginn

---

Italian

Etymology

From (deprecated template usage) [etyl] Latin tinea.

Noun

tigna f (plural tigne)

1. ringworm

Anagrams

• tangi, tinga

---

Latin

Noun

(deprecated template usage) tigna

1. nominative plural of tignum
2. accusative plural of tignum
3. vocative plural of tignum