tornator

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology 1[edit]

tornāre +‎ -tor.

Alternative forms[edit]

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

tornātor m (genitive tornātōris, feminine tornātrīx); third declension

  1. (Late Latin, Medieval Latin) turner
    Synonym: (Medieval) rotārius
    • c. 334 CE – 337 CE, Julius Firmicus Maternus, Matheseos Libri VIII Liber IV.Cap XIII.2:
      Si vero a Venere defluens minuta lumine ad Mercurium feratur, vitia impuritates valitudinesque decernit, actus vero varios multiplicesque faciet: aut oratores aut tornatores aut plastas aut sculptores faciet <aut> pigmentarios aut coloris repertores aut farmacopolas aut popinarios facit et qui alienarum voluptatum et delectationum curam sollicitudinemque sustineant.
Declension[edit]

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative tornātor tornātōrēs
Genitive tornātōris tornātōrum
Dative tornātōrī tornātōribus
Accusative tornātōrem tornātōrēs
Ablative tornātōre tornātōribus
Vocative tornātor tornātōrēs

Etymology 2[edit]

Verb[edit]

tornātor

  1. second/third-person singular future passive imperative of tornō

References[edit]