varomaton

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Finnish[edit]

Etymology[edit]

varoa +‎ -maton

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈʋɑromɑton/, [ˈʋɑ̝ro̞ˌmɑ̝t̪o̞n]
  • Rhymes: -ɑton
  • Syllabification(key): va‧ro‧ma‧ton

Adjective[edit]

varomaton (comparative varomattomampi, superlative varomattomin)

  1. incautious, reckless
  2. careless

Declension[edit]

Inflection of varomaton (Kotus type 34*C/onneton, tt-t gradation)
nominative varomaton varomattomat
genitive varomattoman varomattomien
partitive varomatonta varomattomia
illative varomattomaan varomattomiin
singular plural
nominative varomaton varomattomat
accusative nom. varomaton varomattomat
gen. varomattoman
genitive varomattoman varomattomien
varomatontenrare
partitive varomatonta varomattomia
inessive varomattomassa varomattomissa
elative varomattomasta varomattomista
illative varomattomaan varomattomiin
adessive varomattomalla varomattomilla
ablative varomattomalta varomattomilta
allative varomattomalle varomattomille
essive varomattomana varomattomina
translative varomattomaksi varomattomiksi
abessive varomattomatta varomattomitta
instructive varomattomin
comitative varomattomine
Possessive forms of varomaton (Kotus type 34*C/onneton, tt-t gradation)
Rare. Only used with substantive adjectives.
first-person singular possessor
singular plural
nominative varomattomani varomattomani
accusative nom. varomattomani varomattomani
gen. varomattomani
genitive varomattomani varomattomieni
varomatontenirare
partitive varomatontani varomattomiani
inessive varomattomassani varomattomissani
elative varomattomastani varomattomistani
illative varomattomaani varomattomiini
adessive varomattomallani varomattomillani
ablative varomattomaltani varomattomiltani
allative varomattomalleni varomattomilleni
essive varomattomanani varomattominani
translative varomattomakseni varomattomikseni
abessive varomattomattani varomattomittani
instructive
comitative varomattomineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative varomattomasi varomattomasi
accusative nom. varomattomasi varomattomasi
gen. varomattomasi
genitive varomattomasi varomattomiesi
varomatontesirare
partitive varomatontasi varomattomiasi
inessive varomattomassasi varomattomissasi
elative varomattomastasi varomattomistasi
illative varomattomaasi varomattomiisi
adessive varomattomallasi varomattomillasi
ablative varomattomaltasi varomattomiltasi
allative varomattomallesi varomattomillesi
essive varomattomanasi varomattominasi
translative varomattomaksesi varomattomiksesi
abessive varomattomattasi varomattomittasi
instructive
comitative varomattominesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative varomattomamme varomattomamme
accusative nom. varomattomamme varomattomamme
gen. varomattomamme
genitive varomattomamme varomattomiemme
varomatontemmerare
partitive varomatontamme varomattomiamme
inessive varomattomassamme varomattomissamme
elative varomattomastamme varomattomistamme
illative varomattomaamme varomattomiimme
adessive varomattomallamme varomattomillamme
ablative varomattomaltamme varomattomiltamme
allative varomattomallemme varomattomillemme
essive varomattomanamme varomattominamme
translative varomattomaksemme varomattomiksemme
abessive varomattomattamme varomattomittamme
instructive
comitative varomattominemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative varomattomanne varomattomanne
accusative nom. varomattomanne varomattomanne
gen. varomattomanne
genitive varomattomanne varomattomienne
varomatontennerare
partitive varomatontanne varomattomianne
inessive varomattomassanne varomattomissanne
elative varomattomastanne varomattomistanne
illative varomattomaanne varomattomiinne
adessive varomattomallanne varomattomillanne
ablative varomattomaltanne varomattomiltanne
allative varomattomallenne varomattomillenne
essive varomattomananne varomattominanne
translative varomattomaksenne varomattomiksenne
abessive varomattomattanne varomattomittanne
instructive
comitative varomattominenne
third-person possessor
singular plural
nominative varomattomansa varomattomansa
accusative nom. varomattomansa varomattomansa
gen. varomattomansa
genitive varomattomansa varomattomiensa
varomatontensarare
partitive varomatontaan
varomatontansa
varomattomiaan
varomattomiansa
inessive varomattomassaan
varomattomassansa
varomattomissaan
varomattomissansa
elative varomattomastaan
varomattomastansa
varomattomistaan
varomattomistansa
illative varomattomaansa varomattomiinsa
adessive varomattomallaan
varomattomallansa
varomattomillaan
varomattomillansa
ablative varomattomaltaan
varomattomaltansa
varomattomiltaan
varomattomiltansa
allative varomattomalleen
varomattomallensa
varomattomilleen
varomattomillensa
essive varomattomanaan
varomattomanansa
varomattominaan
varomattominansa
translative varomattomakseen
varomattomaksensa
varomattomikseen
varomattomiksensa
abessive varomattomattaan
varomattomattansa
varomattomittaan
varomattomittansa
instructive
comitative varomattomineen
varomattominensa

Antonyms[edit]

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Participle[edit]

varomaton

  1. negative participle of varoa

Further reading[edit]