velta

See also: Velta

Icelandic

Etymology

From Old Norse velta, from Proto-Germanic *waltijaną. More at welt, walt.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɛl̥ta/

  Rhymes: -ɛl̥ta

Noun

velta f (genitive singular veltu, nominative plural veltur)

1. a wallow, roll (instance of rolling)
2. turnover (amount of money transacted in a time period)

Synonyms

• (wallow): veltingur

Verb

velta (strong verb, third-person singular past indicative valt, third-person plural past indicative ultu, supine oltið)

1. (intransitive) to roll, tumble

Conjugation

velta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að velta
supine (sagnbót)		oltið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		veltandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég velt	við veltum	present (nútíð)	ég velti	við veltum
	þú veltur	þið veltið		þú veltir	þið veltið
	hann, hún, það veltur	þeir, þær, þau velta		hann, hún, það velti	þeir, þær, þau velti
past (þátíð)	ég valt	við ultum	past (þátíð)	ég ylti	við yltum
	þú valst	þið ultuð		þú yltir	þið yltuð
	hann, hún, það valt	þeir, þær, þau ultu		hann, hún, það ylti	þeir, þær, þau yltu
imperative (boðháttur)	velt (þú)	veltið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	veltu	veltiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

oltinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	oltinn	oltin	oltið		oltnir	oltnar	oltin
accusative (þolfall)	oltinn	oltna	oltið		oltna	oltnar	oltin
dative (þágufall)	oltnum	oltinni	oltnu		oltnum	oltnum	oltnum
genitive (eignarfall)	oltins	oltinnar	oltins		oltinna	oltinna	oltinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	oltni	oltna	oltna		oltnu	oltnu	oltnu
accusative (þolfall)	oltna	oltnu	oltna		oltnu	oltnu	oltnu
dative (þágufall)	oltna	oltnu	oltna		oltnu	oltnu	oltnu
genitive (eignarfall)	oltna	oltnu	oltna		oltnu	oltnu	oltnu

Verb

velta (weak verb, third-person singular past indicative velti, supine velt)

1. (transitive) to roll
2. (transitive) to topple
3. (transitive) to overturn, to upset
4. (transitive) to trundle

Conjugation

velta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að velta
supine (sagnbót)		velt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		veltandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég velti	við veltum	present (nútíð)	ég velti	við veltum
	þú veltir	þið veltið		þú veltir	þið veltið
	hann, hún, það veltir	þeir, þær, þau velta		hann, hún, það velti	þeir, þær, þau velti
past (þátíð)	ég velti	við veltum	past (þátíð)	ég velti	við veltum
	þú veltir	þið veltuð		þú veltir	þið veltuð
	hann, hún, það velti	þeir, þær, þau veltu		hann, hún, það velti	þeir, þær, þau veltu
imperative (boðháttur)	velt (þú)	veltið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	veltu	veltiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

veltast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að veltast
supine (sagnbót)		velst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		veltandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég veltist	við veltumst	present (nútíð)	ég veltist	við veltumst
	þú veltist	þið veltist		þú veltist	þið veltist
	hann, hún, það veltist	þeir, þær, þau veltast		hann, hún, það veltist	þeir, þær, þau veltist
past (þátíð)	ég veltist	við veltumst	past (þátíð)	ég veltist	við veltumst
	þú veltist	þið veltust		þú veltist	þið veltust
	hann, hún, það veltist	þeir, þær, þau veltust		hann, hún, það veltist	þeir, þær, þau veltust
imperative (boðháttur)	velst (þú)	veltist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	velstu	veltisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Synonyms

• (to roll): rúlla
• (to topple): detta um koll
• (to overturn): hvolfa
• (to trundle): rúlla, keyra

Derived terms

• velta upp úr

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• veltet

Verb

velta

1. inflection of velte:
   1. simple past
   2. past participle

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• velte (e and split infinitives)

Etymology

From Old Norse velta.

Pronunciation

• IPA^(key): /²ʋɛltɑ/

Verb

velta (present tense veltar or velter, past tense velta or velte, past participle velta or velt, present participle veltande, imperative velt)

1. (intransitive) to fall over, topple
2. (transitive) to cause to fall over, topple

velta (present tense velt, past tense valt, supine volte, past participle volten, present participle veltande, imperative velt)

1. (intransitive) to fall over

Further reading

• “velta” in The Nynorsk Dictionary.

Old Norse

Etymology 1

From Proto-Germanic *waltaną.

Verb

velta (singular past indicative valt, plural past indicative ultu, past participle oltinn)

1. (intransitive) to roll over, to tumble over

Conjugation

Conjugation of velta — active (strong class 3)

infinitive	velta
present participle	veltandi
past participle	oltinn
indicative	present	past
1st-person singular	velt	valt
2nd-person singular	veltr	valzt
3rd-person singular	veltr	valt
1st-person plural	veltum	ultum
2nd-person plural	veltið	ultuð
3rd-person plural	velta	ultu
subjunctive	present	past
1st-person singular	velta	ylta
2nd-person singular	veltir	yltir
3rd-person singular	velti	ylti
1st-person plural	veltim	yltim
2nd-person plural	veltið	yltið
3rd-person plural	velti	ylti
imperative	present
2nd-person singular	velt
1st-person plural	veltum
2nd-person plural	veltið

Conjugation of velta — mediopassive (strong class 3)

infinitive	veltask
present participle	veltandisk
past participle	oltizk
indicative	present	past
1st-person singular	veltumk	ultumk
2nd-person singular	velzk	valzk
3rd-person singular	velzk	valzk
1st-person plural	veltumsk	ultumsk
2nd-person plural	veltizk	ultuzk
3rd-person plural	veltask	ultusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	veltumk	yltumk
2nd-person singular	veltisk	yltisk
3rd-person singular	veltisk	yltisk
1st-person plural	veltimsk	yltimsk
2nd-person plural	veltizk	yltizk
3rd-person plural	veltisk	yltisk
imperative	present
2nd-person singular	velzk
1st-person plural	veltumsk
2nd-person plural	veltizk

Descendants

• Icelandic: velta
• Norwegian Nynorsk: velta, velte
• Norwegian Bokmål: velte
• Old Swedish: vælta
  • Swedish: välta

References

• “velta”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

Etymology 2

From Proto-Germanic *waltijaną, causative of *waltaną.

Verb

velta (singular past indicative velti, plural past indicative veltu, past participle veltr)

1. (transitive, with dative) to roll, set rolling

Conjugation

Conjugation of velta — active (weak class 1)

infinitive	velta
present participle	veltandi
past participle	veltr
indicative	present	past
1st-person singular	velti	velta
2nd-person singular	veltir	veltir
3rd-person singular	veltir	velti
1st-person plural	veltum	veltum
2nd-person plural	veltið	veltuð
3rd-person plural	velta	veltu
subjunctive	present	past
1st-person singular	velta	velta
2nd-person singular	veltir	veltir
3rd-person singular	velti	velti
1st-person plural	veltim	veltim
2nd-person plural	veltið	veltið
3rd-person plural	velti	velti
imperative	present
2nd-person singular	velt, velti
1st-person plural	veltum
2nd-person plural	veltið

Conjugation of velta — mediopassive (weak class 1)

infinitive	veltask
present participle	veltandisk
past participle	velzk
indicative	present	past
1st-person singular	veltumk	veltumk
2nd-person singular	veltisk	veltisk
3rd-person singular	veltisk	veltisk
1st-person plural	veltumsk	veltumsk
2nd-person plural	veltizk	veltuzk
3rd-person plural	veltask	veltusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	veltumk	veltumk
2nd-person singular	veltisk	veltisk
3rd-person singular	veltisk	veltisk
1st-person plural	veltimsk	veltimsk
2nd-person plural	veltizk	veltizk
3rd-person plural	veltisk	veltisk
imperative	present
2nd-person singular	velzk, veltisk
1st-person plural	veltumsk
2nd-person plural	veltizk

Derived terms

• veltiligr
• velting

Descendants

• Icelandic: velta
• Norwegian Nynorsk: velta, velte
• Norwegian Bokmål: velte
• Old Swedish: vælta
  • Swedish: välta
• Danish: vælte

References

• “velta”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press