vicinia
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From vīcīnus (“near, neighboring”) + -ia.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /u̯iːˈkiː.ni.a/, [u̯iːˈkiːniä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /viˈt͡ʃi.ni.a/, [viˈt͡ʃiːniä]
Noun[edit]
vīcīnia f (genitive vīcīniae); first declension
Declension[edit]
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | vīcīnia | vīcīniae |
Genitive | vīcīniae | vīcīniārum |
Dative | vīcīniae | vīcīniīs |
Accusative | vīcīniam | vīcīniās |
Ablative | vīcīniā | vīcīniīs |
Vocative | vīcīnia | vīcīniae |
References[edit]
- “vicinia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “vicinia”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- vicinia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.