victimarius
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]victima (“sacrificial victim”) + -ārius
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /u̯ik.tiˈmaː.ri.us/, [u̯ɪkt̪ɪˈmäːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /vik.tiˈma.ri.us/, [vikt̪iˈmäːrius]
Adjective
[edit]victimārius (feminine victimāria, neuter victimārium); first/second-declension adjective
- belonging to victims
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | victimārius | victimāria | victimārium | victimāriī | victimāriae | victimāria | |
Genitive | victimāriī | victimāriae | victimāriī | victimāriōrum | victimāriārum | victimāriōrum | |
Dative | victimāriō | victimāriō | victimāriīs | ||||
Accusative | victimārium | victimāriam | victimārium | victimāriōs | victimāriās | victimāria | |
Ablative | victimāriō | victimāriā | victimāriō | victimāriīs | |||
Vocative | victimārie | victimāria | victimārium | victimāriī | victimāriae | victimāria |
Noun
[edit]victimārius m (genitive victimāriī or victimārī); second declension
- attendant at a sacrifice
- sacrificer
Declension
[edit]Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | victimārius | victimāriī |
Genitive | victimāriī victimārī1 |
victimāriōrum |
Dative | victimāriō | victimāriīs |
Accusative | victimārium | victimāriōs |
Ablative | victimāriō | victimāriīs |
Vocative | victimārie | victimāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
[edit]- “victimarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press