victualis
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /u̯ik.tuˈaː.lis/, [u̯ɪkt̪uˈäːlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /vik.tuˈa.lis/, [vikt̪uˈäːlis]
Adjective
[edit]victuālis (neuter victuāle); third-declension two-termination adjective
Declension
[edit]Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | vīctuālis | vīctuāle | vīctuālēs | vīctuālia | |
Genitive | vīctuālis | vīctuālium | |||
Dative | vīctuālī | vīctuālibus | |||
Accusative | vīctuālem | vīctuāle | vīctuālēs vīctuālīs |
vīctuālia | |
Ablative | vīctuālī | vīctuālibus | |||
Vocative | vīctuālis | vīctuāle | vīctuālēs | vīctuālia |
Descendants
[edit]- English: victual
- Old French: vitaille
- French: victuaille
- Galician: vitualla, bitalla
- Italian: vettovaglia
- German: Viktualien
- Spanish: vitualla
- Portuguese: vitualha
References
[edit]- “victualis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- victualis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.