willekeur

Dutch

Etymology

From Middle Dutch willecore. By surface analysis, wil (“will, desire”) +‎ -e- +‎ keur (“choice”); thus roughly translatable as "choice at will".

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʋɪ.ləˌkøːr/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: wil‧le‧keur

Noun

willekeur c (plural willekeuren)

1. (often derogatory) caprice, capriciousness, arbitrariness
2. (law) arbitrariness, arbitrary decision-making
   • 2011 January 4, Pieter Hilhorst, de Volkskrant‎^[1]:

     Zo is het een straf waar geen rechter aan te pas komt. Een winkelier kan de dief of overlastgever eigenhandig een verbod opleggen. Dat is een uitnodiging tot willekeur. De ene winkeldief krijgt een collectief winkelverbod, de andere winkeldief niet.

     That way, it is a punishment that does not involve a judge. A retailer can ban the thief or agitator by himself. That is an invitation to arbitrary decision-making. One shoplifter gets a chain store ban, the other shoplifter doesn't.

Derived terms

• naar willekeur
• willekeurig