From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation
Jump to search
Old English
- witiġ
- ƿittiġ — wynn spelling
Etymology
From witt + -iġ. Cogante with Old Saxon witig, Old High German wizzīg and German witzig.
Pronunciation
Adjective
wittiġ
- having knowledge, wisdom, sense; having wit; witty
Declension
Declension of wittiġ — Strong
Singular
|
Masculine
|
Feminine
|
Neuter
|
Nominative
|
wittiġ
|
wittiġu, witġu, wittiġo, witġo
|
wittiġ
|
Accusative
|
wittiġne
|
wittiġe, witġe
|
wittiġ
|
Genitive
|
wittiġes, witġes
|
wittiġre
|
wittiġes, witġes
|
Dative
|
wittiġum, witġum
|
wittiġre
|
wittiġum, witġum
|
Instrumental
|
wittiġe, witġe
|
wittiġre
|
wittiġe, witġe
|
Plural
|
Masculine
|
Feminine
|
Neuter
|
Nominative
|
wittiġe, witġe
|
wittiġa, witġa, wittiġe, witġe
|
wittiġu, witġu, wittiġo, witġo
|
Accusative
|
wittiġe, witġe
|
wittiġa, witġa, wittiġe, witġe
|
wittiġu, witġu, wittiġo, witġo
|
Genitive
|
wittiġra
|
wittiġra
|
wittiġra
|
Dative
|
wittiġum, witġum
|
wittiġum, witġum
|
wittiġum, witġum
|
Instrumental
|
wittiġum, witġum
|
wittiġum, witġum
|
wittiġum, witġum
|
Declension of wittiġ — Weak
Singular
|
Masculine
|
Feminine
|
Neuter
|
Nominative
|
wittiġa, witġa
|
wittiġe, witġe
|
wittiġe, witġe
|
Accusative
|
wittiġan, witġan
|
wittiġan, witġan
|
wittiġe, witġe
|
Genitive
|
wittiġan, witġan
|
wittiġan, witġan
|
wittiġan, witġan
|
Dative
|
wittiġan, witġan
|
wittiġan, witġan
|
wittiġan, witġan
|
Instrumental
|
wittiġan, witġan
|
wittiġan, witġan
|
wittiġan, witġan
|
Plural
|
Masculine
|
Feminine
|
Neuter
|
Nominative
|
wittiġan, witġan
|
wittiġan, witġan
|
wittiġan, witġan
|
Accusative
|
wittiġan, witġan
|
wittiġan, witġan
|
wittiġan, witġan
|
Genitive
|
wittiġra, wittiġena, witġena
|
wittiġra, wittiġena, witġena
|
wittiġra, wittiġena, witġena
|
Dative
|
wittiġum, witġum
|
wittiġum, witġum
|
wittiġum, witġum
|
Instrumental
|
wittiġum, witġum
|
wittiġum, witġum
|
wittiġum, witġum
|
Derived terms
Descendants
References