wkładacz
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Etymology[edit]
From wkładać + -acz. First attested in 1610.[1]
Pronunciation[edit]
- IPA(key): /ˈfkwa.dat͡ʂ/
- (Middle Polish) IPA(key): /ˈfkɫa.dat͡ʂ/
- Rhymes: -adat͡ʂ
- Syllabification: wkła‧dacz
Noun[edit]
wkładacz m pers
Declension[edit]
Declension of wkładacz
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | wkładacz | wkładacze |
| genitive | wkładacza | wkładaczy |
| dative | wkładaczowi | wkładaczom |
| accusative | wkładacza | wkładaczy |
| instrumental | wkładaczem | wkładaczami |
| locative | wkładaczu | wkładaczach |
| vocative | wkładaczu | wkładacze |
Related terms[edit]
adjectives
nouns
verbs
References[edit]
- ^ Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wkładacz”, in Słownik języka polskiego[1]
Further reading[edit]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wkładacz”, in Słownik języka polskiego[2] (in Polish), volume 7, Warsaw, page 638