wkładacz

Polish

Etymology

From wkładać +‎ -acz. First attested in 1610.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈfkwa.dat͡ʂ/

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈfkɫa.dat͡ʂ/

• Rhymes: -adat͡ʂ
• Syllabification: wkła‧dacz

Noun

wkładacz m pers

1. (obsolete) inserter (person who inserts)

Declension

Declension of wkładacz

	singular	plural
nominative	wkładacz	wkładacze
genitive	wkładacza	wkładaczy
dative	wkładaczowi	wkładaczom
accusative	wkładacza	wkładaczy
instrumental	wkładaczem	wkładaczami
locative	wkładaczu	wkładaczach
vocative	wkładaczu	wkładacze

Related terms

adjectives

• wkładkowy
• wkładowy

 

nouns

• wkład
• wkładca
• wkładka
• wkładnik

 

verbs

• kładać impf
• kłaść impf
• wkładać impf
• wkłaść impf

 

Further reading

• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wkładacz”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 638