wykoleić

Polish

Etymology

From wy- +‎ kolej (“railway”) +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨ.kɔˈlɛ.it͡ɕ/

Verb

1. (transitive) to derail (cause to come off the tracks)
2. (reflexive, with się) to derail (come off the tracks)

Conjugation

Conjugation of wykoleić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wykoleić
future tense	1st	wykoleję			wykoleimy
	2nd	wykoleisz			wykoleicie
	3rd	wykolei			wykoleją
	impersonal	wykolei się
past tense	1st	wykoleiłem, -(e)m wykoleił	wykoleiłam, -(e)m wykoleiła	wykoleiłom, -(e)m wykoleiło	wykoleiliśmy, -(e)śmy wykoleili	wykoleiłyśmy, -(e)śmy wykoleiły
	2nd	wykoleiłeś, -(e)ś wykoleił	wykoleiłaś, -(e)ś wykoleiła	wykoleiłoś, -(e)ś wykoleiło	wykoleiliście, -(e)ście wykoleili	wykoleiłyście, -(e)ście wykoleiły
	3rd	wykoleił	wykoleiła	wykoleiło	wykoleili	wykoleiły
	impersonal	wykolejono
conditional	1st	wykoleiłbym, bym wykoleił	wykoleiłabym, bym wykoleiła	wykoleiłobym, bym wykoleiło	wykoleilibyśmy, byśmy wykoleili	wykoleiłybyśmy, byśmy wykoleiły
	2nd	wykoleiłbyś, byś wykoleił	wykoleiłabyś, byś wykoleiła	wykoleiłobyś, byś wykoleiło	wykoleilibyście, byście wykoleili	wykoleiłybyście, byście wykoleiły
	3rd	wykoleiłby, by wykoleił	wykoleiłaby, by wykoleiła	wykoleiłoby, by wykoleiło	wykoleiliby, by wykoleili	wykoleiłyby, by wykoleiły
	impersonal	wykolejono by
imperative	1st	niech wykoleję			wykolejmy
	2nd	wykolej			wykolejcie
	3rd	niech wykolei			niech wykoleją
passive adjectival participle		wykolejony	wykolejona	wykolejone	wykolejeni	wykolejone
anterior adverbial participle		wykoleiwszy
verbal noun		wykolejenie

Derived terms

• (noun) wykolejenie

Further reading

• Template:R:PWN