wypowiedacz

Old Polish

Etymology

From wypowiedać +‎ -acz. First attested in the fifteenth century. Compare Polish wypowiadacz.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /vɨpɔvjɛdat͡ʃ/
• IPA^(key): (15^th CE) /vɨpɔvjɛdat͡ʃ/

Noun

wypowiedacz m animacy unattested

1. (attested in Southern Borderlands) narrator, scriptor; describer
   • 1880-1894 [Fifteenth century], Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności‎^[1], volume I, Lviv, page 94:

     Ut ait cirografus (pro cronografus) dzeyow wypowyedacz

     [Ut ait cirografus (pro cronografus) dziejow wypowiedacz]

Related terms

adjective

• wypowiedny

 

nouns

• wypowiednik
• wypowiedzenie

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf
• wypowiedzieć pf, wypowiadać impf

 

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “wypowiedacz”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN