zręczyć

Old Polish

Alternative forms

• zdręczyć

Etymology

From z- +‎ ręczyć. First attested in 1465.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /zræ̃t͡ʃʲɨt͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /zræ̃t͡ʃʲɨt͡ɕ/

Verb

zręczyć pf

1. (attested in Lesser Poland) to pledge, to give a surety or guarantee
   • 1931 [1465], Rudolf Rauscher, editor, Soudní knihy osvětimské a zátorské z r. 1440-1562‎^[1], number 133, Oświęcim, Zator:

     Z strony gedn[y]ey Halcznovskyego zraczyl... Michalem.... to d[zi]rzecz pode sztem grzywy[e]n

     [Z strony jedn[y]ej Halcznowskiego zręczył... Michałem.... to d[zi]rżeć pode stem grzywi[e]n]

Descendants

• Polish: sręczyć (dialectal), stręczyć

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “zręczyć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN