æsa

See also: Æsa and Appendix:Variations of "esa"

Faroese

Noun

æsa

1. genitive plural of æs

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaiːsa/

  Rhymes: -aiːsa

Etymology 1

From Old Norse ǿsa, from Proto-Germanic *jōsijaną.

Verb

æsa (weak verb, third-person singular past indicative æsti, supine æst)

1. to excite, to stir up, rile (often with upp)

Conjugation

æsa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að æsa
supine (sagnbót)		æst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		æsandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég æsi	við æsum	present (nútíð)	ég æsi	við æsum
	þú æsir	þið æsið		þú æsir	þið æsið
	hann, hún, það æsir	þeir, þær, þau æsa		hann, hún, það æsi	þeir, þær, þau æsi
past (þátíð)	ég æsti	við æstum	past (þátíð)	ég æsti	við æstum
	þú æstir	þið æstuð		þú æstir	þið æstuð
	hann, hún, það æsti	þeir, þær, þau æstu		hann, hún, það æsti	þeir, þær, þau æstu
imperative (boðháttur)	æs (þú)	æsið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	æstu	æsiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

æsast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að æsast
supine (sagnbót)		æst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		æsandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég æsist	við æsumst	present (nútíð)	ég æsist	við æsumst
	þú æsist	þið æsist		þú æsist	þið æsist
	hann, hún, það æsist	þeir, þær, þau æsast		hann, hún, það æsist	þeir, þær, þau æsist
past (þátíð)	ég æstist	við æstumst	past (þátíð)	ég æstist	við æstumst
	þú æstist	þið æstust		þú æstist	þið æstust
	hann, hún, það æstist	þeir, þær, þau æstust		hann, hún, það æstist	þeir, þær, þau æstust
imperative (boðháttur)	æst (þú)	æsist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	æstu	æsisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

æstur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	æstur	æst	æst		æstir	æstar	æst
accusative (þolfall)	æstan	æsta	æst		æsta	æstar	æst
dative (þágufall)	æstum	æstri	æstu		æstum	æstum	æstum
genitive (eignarfall)	æsts	æstrar	æsts		æstra	æstra	æstra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	æsti	æsta	æsta		æstu	æstu	æstu
accusative (þolfall)	æsta	æstu	æsta		æstu	æstu	æstu
dative (þágufall)	æsta	æstu	æsta		æstu	æstu	æstu
genitive (eignarfall)	æsta	æstu	æsta		æstu	æstu	æstu

Derived terms

Derived terms

• æsandi
• æsing
• æsingur
• æstur

Etymology 2

See æs.

Noun

æsa

1. indefinite genitive plural of æs

References

• “æsa” in: Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)