ακριτικός

Greek

Etymology

Learned borrowing from Byzantine Greek ἀκριτικός (akritikós) from ἀκρίτ(ης) (akrít(ēs), “frontier soldier”) -from ἄκρα f (ákra, “edge”)- + -ικός (-ikós). Not to be confused with άκριτος (ákritos, “thoughtless”) and its root from κρίνω (kríno, “I judge”).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.kri.tiˈkos/
• Hyphenation: α‧κρι‧τι‧κός

Adjective

ακριτικός • (akritikós) m (feminine ακριτική, neuter ακριτικό)

1. relating to frontier

   ακριτικά νησιά ― akritiká nisiá ― frontier islands

2. relating to Byzantine frontiersmen, especially of the poetry about them

   ακριτική ποίηση ― akritikí poíisi ― acritic poetry

   ακριτικά τραγούδια ― akritiká tragoúdia ― acritic songs

Declension

Declension of ακριτικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ακριτικός •	ακριτική •	ακριτικό •	ακριτικοί •	ακριτικές •	ακριτικά •
genitive	ακριτικού •	ακριτικής •	ακριτικού •	ακριτικών •	ακριτικών •	ακριτικών •
accusative	ακριτικό •	ακριτική •	ακριτικό •	ακριτικούς •	ακριτικές •	ακριτικά •
vocative	ακριτικέ •	ακριτική •	ακριτικό •	ακριτικοί •	ακριτικές •	ακριτικά •

Related terms

• ακρίτης m (akrítis, “frontiersman; Acrites”), or ακρίτας m (akrítas)

• and see: άκρη n (ákri, “end, edge”)

Further reading

• ακριτικός - Georgakas, Demetrius, 1908-1990 (1960-2009) A Modern Greek-English Dictionary [MGED online, 2009. letter α only], Centre for the Greek language
• ακριτικός - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.