αναίσθητος

Greek

Etymology

ἀν- (an-) +‎ αισθητός (aisthitós)

Adjective

αναίσθητος • (anaísthitos) m (feminine αναίσθητη, neuter αναίσθητο)

1. unconscious, insensible, senseless
2. (figurative) callous, unfeeling

Declension

Declension of αναίσθητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αναίσθητος •	αναίσθητη •	αναίσθητο •	αναίσθητοι •	αναίσθητες •	αναίσθητα •
genitive	αναίσθητου •	αναίσθητης •	αναίσθητου •	αναίσθητων •	αναίσθητων •	αναίσθητων •
accusative	αναίσθητο •	αναίσθητη •	αναίσθητο •	αναίσθητους •	αναίσθητες •	αναίσθητα •
vocative	αναίσθητε •	αναίσθητη •	αναίσθητο •	αναίσθητοι •	αναίσθητες •	αναίσθητα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αναίσθητος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αναίσθητος, etc.)

Antonyms

• ανάρκωτος (anárkotos, “not anaesthetised”)

Related terms

• αναισθησία f (anaisthisía, “anaesthesia”)
• αναισθησιολογία f (anaisthisiología, “anaesthesiology”)
• αναισθησιολόγος m or f (anaisthisiológos, “anaesthesiologist”)
• αναισθητικό n (anaisthitikó, “anaesthetic”)
• αναισθητικός (anaisthitikós, “anaesthetic”, adjective)
• αναισθητοποίηση f (anaisthitopoíisi, “anaesthetisation”)
• αναισθητοποιώ (anaisthitopoió, “to anaesthetise”)
• αναισθητώ (anaisthitó, “to anaesthetise”)