αντίδικος
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Etymology[edit]
From Ancient Greek ἀντίδικος (antídikos).
Adjective[edit]
αντίδικος • (antídikos) m (feminine αντίδικη, neuter αντίδικο) (also used as a noun)
Declension[edit]
Declension of αντίδικος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αντίδικος • | αντίδικη • | αντίδικο • | αντίδικοι • | αντίδικες • | αντίδικα • |
| genitive | αντίδικου • | αντίδικης • | αντίδικου • | αντίδικων • | αντίδικων • | αντίδικων • |
| accusative | αντίδικο • | αντίδικη • | αντίδικο • | αντίδικους • | αντίδικες • | αντίδικα • |
| vocative | αντίδικε • | αντίδικη • | αντίδικο • | αντίδικοι • | αντίδικες • | αντίδικα • |
| notes | Noun forms may be stressed αντιδίκου, αντιδίκων, αντιδίκους | |||||
Related terms[edit]
- see: αντιδικία f (antidikía, “litigation”)
Noun[edit]
αντίδικος • (antídikos) m (plural αντίδικοι, feminine αντίδικη)
Declension[edit]
declension of αντίδικος
| case \ number | singular | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | αντίδικος • | αντίδικοι • | |
| genitive | αντίδικου •, αντιδίκου • | αντίδικων •, αντιδίκων • | |
| accusative | αντίδικο • | αντίδικους •, αντιδίκους • | |
| vocative | αντίδικε • | αντίδικοι • | |
| Second forms are formal. | |||