σκαπάνη

Ancient Greek

Etymology

From σκάπτω (skáptō, “to dig, delve”) +‎ -ᾰ́νη (-ánē, instrumental nominal suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ska.pá.nɛː/ → /skaˈpa.ni/ → /skaˈpa.ni/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ska.pá.nɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /skaˈpa.ne̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /skaˈpa.ni/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /skaˈpa.ni/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /skaˈpa.ni/

Noun

σκᾰπᾰ́νης • (skapánēs) f (genitive σκᾰπᾰ́νης); first declension

1. spade, mattock, digging tool
2. spadework, digging

Inflection

First declension of ἡ σκᾰπᾰ́νη; τῆς σκᾰπᾰ́νης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ σκᾰπᾰ́νη hē skapánē	τὼ σκᾰπᾰ́νᾱ tṑ skapánā	αἱ σκᾰπᾰ́ναι hai skapánai
Genitive	τῆς σκᾰπᾰ́νης tês skapánēs	τοῖν σκᾰπᾰ́ναιν toîn skapánain	τῶν σκᾰπᾰνῶν tôn skapanôn
Dative	τῇ σκᾰπᾰ́νῃ têi skapánēi	τοῖν σκᾰπᾰ́ναιν toîn skapánain	ταῖς σκᾰπᾰ́ναις taîs skapánais
Accusative	τὴν σκᾰπᾰ́νην tḕn skapánēn	τὼ σκᾰπᾰ́νᾱ tṑ skapánā	τᾱ̀ς σκᾰπᾰ́νᾱς tā̀s skapánās
Vocative	σκᾰπᾰ́νη skapánē	σκᾰπᾰ́νᾱ skapánā	σκᾰπᾰ́ναι skapánai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• σκᾰπᾰνεύς (skapaneús)
• σκᾰπᾰ́νεύω (skapáneúō)
• σκᾰπᾰ́νήτης (skapánḗtēs)

 

Descendants

• Greek: σκαπάνη (skapáni)
• → Translingual: Scapanus

Further reading

• “σκαπάνη”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “σκαπάνη”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• σκαπάνη in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Noun

σκαπάνη • (skapáni) f (plural σκαπάνες)

1. pickaxe, pick, pickax
2. hoe
3. archaeological dig

Declension

declension of σκαπάνη

case     \     number	singular	plural
nominative	σκαπάνη •	σκαπάνες •
genitive	σκαπάνης •	σκαπανών •
accusative	σκαπάνη •	σκαπάνες •
vocative	σκαπάνη •	σκαπάνες •

See also

• τσάπα f (tsápa, “hoe”)
• αξίνα f (axína, “mattock”)