σφάζω

Ancient Greek

Alternative forms

• σφᾰ́δδω (spháddō) — Boeotian
• σφᾰ́ττω (spháttō)

Etymology

Unknown. No cognates outside Greek. Furnée connects φάσγανον (phásganon, “sword”) as φασγ-/σφαγ-, suggesting a Pre-Greek origin.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /spʰáz.dɔː/ → /ˈsɸa.zo/ → /ˈsfa.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /spʰáz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈspʰa.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsɸa.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsfa.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsfa.zo/

Verb

σφᾰ́ζω • (spházō)

1. to slay, slaughter, cut the throat
2. to slaughter victims for sacrifice
3. (in general) to slay, kill, assassinate

Inflection

   Present: σφᾰ́ζω, σφᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σφᾰ́ζω	σφᾰ́ζεις	σφᾰ́ζει	σφᾰ́ζετον	σφᾰ́ζετον	σφᾰ́ζομεν	σφᾰ́ζετε	σφᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	σφᾰ́ζω	σφᾰ́ζῃς	σφᾰ́ζῃ	σφᾰ́ζητον	σφᾰ́ζητον	σφᾰ́ζωμεν	σφᾰ́ζητε	σφᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	σφᾰ́ζοιμῐ	σφᾰ́ζοις	σφᾰ́ζοι	σφᾰ́ζοιτον	σφᾰζοίτην	σφᾰ́ζοιμεν	σφᾰ́ζοιτε	σφᾰ́ζοιεν
	imperative		σφᾰ́ζε	σφᾰζέτω	σφᾰ́ζετον	σφᾰζέτων		σφᾰ́ζετε	σφᾰζόντων
middle/ passive	indicative	σφᾰ́ζομαι	σφᾰ́ζῃ, σφᾰ́ζει	σφᾰ́ζεται	σφᾰ́ζεσθον	σφᾰ́ζεσθον	σφᾰζόμεθᾰ	σφᾰ́ζεσθε	σφᾰ́ζονται
	subjunctive	σφᾰ́ζωμαι	σφᾰ́ζῃ	σφᾰ́ζηται	σφᾰ́ζησθον	σφᾰ́ζησθον	σφᾰζώμεθᾰ	σφᾰ́ζησθε	σφᾰ́ζωνται
	optative	σφᾰζοίμην	σφᾰ́ζοιο	σφᾰ́ζοιτο	σφᾰ́ζοισθον	σφᾰζοίσθην	σφᾰζοίμεθᾰ	σφᾰ́ζοισθε	σφᾰ́ζοιντο
	imperative		σφᾰ́ζου	σφᾰζέσθω	σφᾰ́ζεσθον	σφᾰζέσθων		σφᾰ́ζεσθε	σφᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σφᾰ́ζειν				σφᾰ́ζεσθαι
participle	m	σφᾰ́ζων				σφᾰζόμενος
	f	σφᾰ́ζουσᾰ				σφᾰζομένη
	n	σφᾰ́ζον				σφᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔσφᾰζον, ἐσφᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσφᾰζον	ἔσφᾰζες	ἔσφᾰζε(ν)	ἐσφᾰ́ζετον	ἐσφᾰζέτην	ἐσφᾰ́ζομεν	ἐσφᾰ́ζετε	ἔσφᾰζον
middle/ passive	indicative	ἐσφᾰζόμην	ἐσφᾰ́ζου	ἐσφᾰ́ζετο	ἐσφᾰ́ζεσθον	ἐσφᾰζέσθην	ἐσφᾰζόμεθᾰ	ἐσφᾰ́ζεσθε	ἐσφᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σφᾰ́ξω, σφᾰ́ξομαι, σφᾰχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σφᾰ́ξω	σφᾰ́ξεις	σφᾰ́ξει	σφᾰ́ξετον	σφᾰ́ξετον	σφᾰ́ξομεν	σφᾰ́ξετε	σφᾰ́ξουσῐ(ν)
	optative	σφᾰ́ξοιμῐ	σφᾰ́ξοις	σφᾰ́ξοι	σφᾰ́ξοιτον	σφᾰξοίτην	σφᾰ́ξοιμεν	σφᾰ́ξοιτε	σφᾰ́ξοιεν
middle	indicative	σφᾰ́ξομαι	σφᾰ́ξῃ, σφᾰ́ξει	σφᾰ́ξεται	σφᾰ́ξεσθον	σφᾰ́ξεσθον	σφᾰξόμεθᾰ	σφᾰ́ξεσθε	σφᾰ́ξονται
	optative	σφᾰξοίμην	σφᾰ́ξοιο	σφᾰ́ξοιτο	σφᾰ́ξοισθον	σφᾰξοίσθην	σφᾰξοίμεθᾰ	σφᾰ́ξοισθε	σφᾰ́ξοιντο
passive	indicative	σφᾰχθήσομαι	σφᾰχθήσῃ	σφᾰχθήσεται	σφᾰχθήσεσθον	σφᾰχθήσεσθον	σφᾰχθησόμεθᾰ	σφᾰχθήσεσθε	σφᾰχθήσονται
	optative	σφᾰχθησοίμην	σφᾰχθήσοιο	σφᾰχθήσοιτο	σφᾰχθήσοισθον	σφᾰχθησοίσθην	σφᾰχθησοίμεθᾰ	σφᾰχθήσοισθε	σφᾰχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σφᾰ́ξειν			σφᾰ́ξεσθαι		σφᾰχθήσεσθαι
participle	m	σφᾰ́ξων			σφᾰξόμενος		σφᾰχθησόμενος
	f	σφᾰ́ξουσᾰ			σφᾰξομένη		σφᾰχθησομένη
	n	σφᾰ́ξον			σφᾰξόμενον		σφᾰχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔσφᾰξᾰ, ἐσφᾰξᾰ́μην, ἐσφᾰ́χθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσφᾰξᾰ	ἔσφᾰξᾰς	ἔσφᾰξε(ν)	ἐσφᾰ́ξᾰτον	ἐσφᾰξᾰ́την	ἐσφᾰ́ξᾰμεν	ἐσφᾰ́ξᾰτε	ἔσφᾰξᾰν
	subjunctive	σφᾰ́ξω	σφᾰ́ξῃς	σφᾰ́ξῃ	σφᾰ́ξητον	σφᾰ́ξητον	σφᾰ́ξωμεν	σφᾰ́ξητε	σφᾰ́ξωσῐ(ν)
	optative	σφᾰ́ξαιμῐ	σφᾰ́ξειᾰς, σφᾰ́ξαις	σφᾰ́ξειε(ν), σφᾰ́ξαι	σφᾰ́ξαιτον	σφᾰξαίτην	σφᾰ́ξαιμεν	σφᾰ́ξαιτε	σφᾰ́ξειᾰν, σφᾰ́ξαιεν
	imperative		σφᾰ́ξον	σφᾰξᾰ́τω	σφᾰ́ξᾰτον	σφᾰξᾰ́των		σφᾰ́ξᾰτε	σφᾰξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσφᾰξᾰ́μην	ἐσφᾰ́ξω	ἐσφᾰ́ξᾰτο	ἐσφᾰ́ξᾰσθον	ἐσφᾰξᾰ́σθην	ἐσφᾰξᾰ́μεθᾰ	ἐσφᾰ́ξᾰσθε	ἐσφᾰ́ξᾰντο
	subjunctive	σφᾰ́ξωμαι	σφᾰ́ξῃ	σφᾰ́ξηται	σφᾰ́ξησθον	σφᾰ́ξησθον	σφᾰξώμεθᾰ	σφᾰ́ξησθε	σφᾰ́ξωνται
	optative	σφᾰξαίμην	σφᾰ́ξαιο	σφᾰ́ξαιτο	σφᾰ́ξαισθον	σφᾰξαίσθην	σφᾰξαίμεθᾰ	σφᾰ́ξαισθε	σφᾰ́ξαιντο
	imperative		σφᾰ́ξαι	σφᾰξᾰ́σθω	σφᾰ́ξᾰσθον	σφᾰξᾰ́σθων		σφᾰ́ξᾰσθε	σφᾰξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσφᾰ́χθην	ἐσφᾰ́χθης	ἐσφᾰ́χθη	ἐσφᾰ́χθητον	ἐσφᾰχθήτην	ἐσφᾰ́χθημεν	ἐσφᾰ́χθητε	ἐσφᾰ́χθησᾰν
	subjunctive	σφᾰχθῶ	σφᾰχθῇς	σφᾰχθῇ	σφᾰχθῆτον	σφᾰχθῆτον	σφᾰχθῶμεν	σφᾰχθῆτε	σφᾰχθῶσῐ(ν)
	optative	σφᾰχθείην	σφᾰχθείης	σφᾰχθείη	σφᾰχθεῖτον, σφᾰχθείητον	σφᾰχθείτην, σφᾰχθειήτην	σφᾰχθεῖμεν, σφᾰχθείημεν	σφᾰχθεῖτε, σφᾰχθείητε	σφᾰχθεῖεν, σφᾰχθείησᾰν
	imperative		σφᾰ́χθητῐ	σφᾰχθήτω	σφᾰ́χθητον	σφᾰχθήτων		σφᾰ́χθητε	σφᾰχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		σφᾰ́ξαι			σφᾰ́ξᾰσθαι		σφᾰχθῆναι
participle	m	σφᾰ́ξᾱς			σφᾰξᾰ́μενος		σφᾰχθείς
	f	σφᾰ́ξᾱσᾰ			σφᾰξᾰμένη		σφᾰχθεῖσᾰ
	n	σφᾰ́ξᾰν			σφᾰξᾰ́μενον		σφᾰχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀποσφᾰ́ζω (apospházō)
• δῐᾰσφᾰ́ζω (diaspházō)
• ἐπῐσφᾰ́ζω (epispházō)
• κᾰτᾰσφᾰ́ζω (kataspházō)
• προσφᾰ́ζω (prospházō)
• σφᾰγεῖον (sphageîon)
• σφᾰγεύς (sphageús)
• σφᾰγή (sphagḗ)
• σφᾰγῖτῐς (sphagîtis)
• σφᾰ́γμᾰ (sphágma)
• σφᾰ́γῐον (sphágion)
• σφᾰ́γῐος (sphágios)
• σφᾰγῐ́ς (sphagís)
• σφᾰγῐστήρῐον (sphagistḗrion)

 

Further reading

• “σφάζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “σφάζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “σφάζω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• σφάζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• σφάζω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN