τελέω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From τέλος (télos, “end”) +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix).

Pronunciation[edit]

 

Verb[edit]

τελέω • (teléō)

  1. to bring about, complete, fulfill
  2. to perform, accomplish, do
  3. to keep one's word
  4. to pay, present (especially pay taxes)
  5. to belong to a class
    • 550s AD, Procopius, History of the Wars 5.1.6:
      ἦν δέ τις ἐν αὐτοῖς Ὀδόακρος ὄνομα, ἐς τοὺς βασιλέως δορυφόρους τελῶν
      ên dé tis en autoîs Odóakros ónoma, es toùs basiléōs doruphórous telôn
      • 1916 translation by H. B. Dewing
        Now there was a certain man among the Romans named Odoacer, one of the bodyguards of the emperor ...
  6. to consecrate, initiate

Inflection[edit]

   Present: τελέω, τελέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τελέω τελέεις τελέει τελέετον τελέετον τελέομεν τελέετε τελέουσῐ(ν)
subjunctive τελέω τελέῃς τελέῃ τελέητον τελέητον τελέωμεν τελέητε τελέωσῐ(ν)
optative τελέοιμῐ τελέοις τελέοι τελέοιτον τελεοίτην τελέοιμεν τελέοιτε τελέοιεν
imperative   τέλεε τελεέτω τελέετον τελεέτων   τελέετε τελεόντων
middle/
passive 		indicative τελέομαι τελέῃ,
τελέει 		τελέεται τελέεσθον τελέεσθον τελεόμεθᾰ τελέεσθε τελέονται
subjunctive τελέωμαι τελέῃ τελέηται τελέησθον τελέησθον τελεώμεθᾰ τελέησθε τελέωνται
optative τελεοίμην τελέοιο τελέοιτο τελέοισθον τελεοίσθην τελεοίμεθᾰ τελέοισθε τελέοιντο
imperative   τελέου τελεέσθω τελέεσθον τελεέσθων   τελέεσθε τελεέσθων
active middle/passive
infinitive τελέειν τελέεσθαι
participle m τελέων τελεόμενος
f τελέουσᾰ τελεομένη
n τελέον τελεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: τελῶ, τελοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τελῶ τελεῖς τελεῖ τελεῖτον τελεῖτον τελοῦμεν τελεῖτε τελοῦσῐ(ν)
subjunctive τελῶ τελῇς τελῇ τελῆτον τελῆτον τελῶμεν τελῆτε τελῶσῐ(ν)
optative τελοίην,
τελοῖμῐ 		τελοίης,
τελοῖς 		τελοίη,
τελοῖ 		τελοῖτον,
τελοίητον 		τελοίτην,
τελοιήτην 		τελοῖμεν,
τελοίημεν 		τελοῖτε,
τελοίητε 		τελοῖεν,
τελοίησᾰν
imperative   τέλει τελείτω τελεῖτον τελείτων   τελεῖτε τελούντων
middle/
passive 		indicative τελοῦμαι τελεῖ,
τελῇ 		τελεῖται τελεῖσθον τελεῖσθον τελούμεθᾰ τελεῖσθε τελοῦνται
subjunctive τελῶμαι τελῇ τελῆται τελῆσθον τελῆσθον τελώμεθᾰ τελῆσθε τελῶνται
optative τελοίμην τελοῖο τελοῖτο τελοῖσθον τελοίσθην τελοίμεθᾰ τελοῖσθε τελοῖντο
imperative   τελοῦ τελείσθω τελεῖσθον τελείσθων   τελεῖσθε τελείσθων
active middle/passive
infinitive τελεῖν τελεῖσθαι
participle m τελῶν τελούμενος
f τελοῦσᾰ τελουμένη
n τελοῦν τελούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐτέλεον, ἐτελεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτέλεον ἐτέλεες ἐτέλεε(ν) ἐτελέετον ἐτελεέτην ἐτελέομεν ἐτελέετε ἐτέλεον
middle/
passive 		indicative ἐτελεόμην ἐτελέου ἐτελέετο ἐτελέεσθον ἐτελεέσθην ἐτελεόμεθᾰ ἐτελέεσθε ἐτελέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐτέλουν, ἐτελούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτέλουν ἐτέλεις ἐτέλει ἐτελεῖτον ἐτελείτην ἐτελοῦμεν ἐτελεῖτε ἐτέλουν
middle/
passive 		indicative ἐτελούμην ἐτελοῦ ἐτελεῖτο ἐτελεῖσθον ἐτελείσθην ἐτελούμεθᾰ ἐτελεῖσθε ἐτελοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τελέω, τελέομαι, τελεσθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τελέω τελέεις τελέει τελέετον τελέετον τελέομεν τελέετε τελέουσῐ(ν)
optative τελέοιμῐ τελέοις τελέοι τελέοιτον τελεοίτην τελέοιμεν τελέοιτε τελέοιεν
middle indicative τελέομαι τελέῃ,
τελέει 		τελέεται τελέεσθον τελέεσθον τελεόμεθᾰ τελέεσθε τελέονται
optative τελεοίμην τελέοιο τελέοιτο τελέοισθον τελεοίσθην τελεοίμεθᾰ τελέοισθε τελέοιντο
passive indicative τελεσθήσομαι τελεσθήσῃ τελεσθήσεται τελεσθήσεσθον τελεσθήσεσθον τελεσθησόμεθᾰ τελεσθήσεσθε τελεσθήσονται
optative τελεσθησοίμην τελεσθήσοιο τελεσθήσοιτο τελεσθήσοισθον τελεσθησοίσθην τελεσθησοίμεθᾰ τελεσθήσοισθε τελεσθήσοιντο
active middle passive
infinitive τελέειν τελέεσθαι τελεσθήσεσθαι
participle m τελέων τελεόμενος τελεσθησόμενος
f τελέουσᾰ τελεομένη τελεσθησομένη
n τελέον τελεόμενον τελεσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τελῶ, τελοῦμαι, τελεσθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τελῶ τελεῖς τελεῖ τελεῖτον τελεῖτον τελοῦμεν τελεῖτε τελοῦσῐ(ν)
optative τελοίην,
τελοῖμῐ 		τελοίης,
τελοῖς 		τελοίη,
τελοῖ 		τελοῖτον,
τελοίητον 		τελοίτην,
τελοιήτην 		τελοῖμεν,
τελοίημεν 		τελοῖτε,
τελοίητε 		τελοῖεν,
τελοίησᾰν
middle indicative τελοῦμαι τελῇ τελεῖται τελεῖσθον τελεῖσθον τελούμεθᾰ τελεῖσθε τελοῦνται
optative τελοίμην τελοῖο τελοῖτο τελοῖσθον τελοίσθην τελοίμεθᾰ τελοῖσθε τελοῖντο
passive indicative τελεσθήσομαι τελεσθήσῃ τελεσθήσεται τελεσθήσεσθον τελεσθήσεσθον τελεσθησόμεθᾰ τελεσθήσεσθε τελεσθήσονται
optative τελεσθησοίμην τελεσθήσοιο τελεσθήσοιτο τελεσθήσοισθον τελεσθησοίσθην τελεσθησοίμεθᾰ τελεσθήσοισθε τελεσθήσοιντο
active middle passive
infinitive τελεῖν τελεῖσθαι τελεσθήσεσθαι
participle m τελῶν τελούμενος τελεσθησόμενος
f τελοῦσᾰ τελουμένη τελεσθησομένη
n τελοῦν τελούμενον τελεσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τελέσω, τελέσομαι, τελεσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τελέσω τελέσεις τελέσει τελέσετον τελέσετον τελέσομεν τελέσετε τελέσουσῐ(ν)
optative τελέσοιμῐ τελέσοις τελέσοι τελέσοιτον τελεσοίτην τελέσοιμεν τελέσοιτε τελέσοιεν
middle indicative τελέσομαι τελέσῃ,
τελέσει 		τελέσεται τελέσεσθον τελέσεσθον τελεσόμεθᾰ τελέσεσθε τελέσονται
optative τελεσοίμην τελέσοιο τελέσοιτο τελέσοισθον τελεσοίσθην τελεσοίμεθᾰ τελέσοισθε τελέσοιντο
passive indicative τελεσθήσομαι τελεσθήσῃ τελεσθήσεται τελεσθήσεσθον τελεσθήσεσθον τελεσθησόμεθᾰ τελεσθήσεσθε τελεσθήσονται
optative τελεσθησοίμην τελεσθήσοιο τελεσθήσοιτο τελεσθήσοισθον τελεσθησοίσθην τελεσθησοίμεθᾰ τελεσθήσοισθε τελεσθήσοιντο
active middle passive
infinitive τελέσειν τελέσεσθαι τελεσθήσεσθαι
participle m τελέσων τελεσόμενος τελεσθησόμενος
f τελέσουσᾰ τελεσομένη τελεσθησομένη
n τελέσον τελεσόμενον τελεσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐτέλεσᾰ, ἐτελεσᾰ́μην, ἐτελέσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτέλεσᾰ ἐτέλεσᾰς ἐτέλεσε(ν) ἐτελέσᾰτον ἐτελεσᾰ́την ἐτελέσᾰμεν ἐτελέσᾰτε ἐτέλεσᾰν
subjunctive τελέσω τελέσῃς τελέσῃ τελέσητον τελέσητον τελέσωμεν τελέσητε τελέσωσῐ(ν)
optative τελέσαιμῐ τελέσειᾰς,
τελέσαις 		τελέσειε(ν),
τελέσαι 		τελέσαιτον τελεσαίτην τελέσαιμεν τελέσαιτε τελέσειᾰν,
τελέσαιεν
imperative   τέλεσον τελεσᾰ́τω τελέσᾰτον τελεσᾰ́των   τελέσᾰτε τελεσᾰ́ντων
middle indicative ἐτελεσᾰ́μην ἐτελέσω ἐτελέσᾰτο ἐτελέσᾰσθον ἐτελεσᾰ́σθην ἐτελεσᾰ́μεθᾰ ἐτελέσᾰσθε ἐτελέσᾰντο
subjunctive τελέσωμαι τελέσῃ τελέσηται τελέσησθον τελέσησθον τελεσώμεθᾰ τελέσησθε τελέσωνται
optative τελεσαίμην τελέσαιο τελέσαιτο τελέσαισθον τελεσαίσθην τελεσαίμεθᾰ τελέσαισθε τελέσαιντο
imperative   τέλεσαι τελεσᾰ́σθω τελέσᾰσθον τελεσᾰ́σθων   τελέσᾰσθε τελεσᾰ́σθων
passive indicative ἐτελέσθην ἐτελέσθης ἐτελέσθη ἐτελέσθητον ἐτελεσθήτην ἐτελέσθημεν ἐτελέσθητε ἐτελέσθησᾰν
subjunctive τελεσθῶ τελεσθῇς τελεσθῇ τελεσθῆτον τελεσθῆτον τελεσθῶμεν τελεσθῆτε τελεσθῶσῐ(ν)
optative τελεσθείην τελεσθείης τελεσθείη τελεσθεῖτον,
τελεσθείητον 		τελεσθείτην,
τελεσθειήτην 		τελεσθεῖμεν,
τελεσθείημεν 		τελεσθεῖτε,
τελεσθείητε 		τελεσθεῖεν,
τελεσθείησᾰν
imperative   τελέσθητῐ τελεσθήτω τελέσθητον τελεσθήτων   τελέσθητε τελεσθέντων
active middle passive
infinitive τελέσαι τελέσᾰσθαι τελεσθῆναι
participle m τελέσᾱς τελεσᾰ́μενος τελεσθείς
f τελέσᾱσᾰ τελεσᾰμένη τελεσθεῖσᾰ
n τελέσᾰν τελεσᾰ́μενον τελεσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐτέλεσσᾰ, ἐτελεσσᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτέλεσσᾰ ἐτέλεσσᾰς ἐτέλεσσε(ν) ἐτελέσσᾰτον ἐτελεσσᾰ́την ἐτελέσσᾰμεν ἐτελέσσᾰτε ἐτέλεσσᾰν
subjunctive τελέσσω,
τελέσσωμῐ 		τελέσσῃς,
τελέσσῃσθᾰ 		τελέσσῃ,
τελέσσῃσῐ 		τελέσσητον τελέσσητον τελέσσωμεν τελέσσητε τελέσσωσῐ(ν)
optative τελέσσαιμῐ τελέσσαις,
τελέσσαισθᾰ,
τελέσσειᾰς 		τελέσσειε(ν),
τελέσσαι 		τελεσσεῖτον τελεσσείτην τελεσσεῖμεν τελεσσεῖτε τελεσσεῖεν
imperative   τέλεσσον τελεσσᾰ́τω τελέσσᾰτον τελεσσᾰ́των   τελέσσᾰτε τελεσσᾰ́ντων
middle indicative ἐτελεσσᾰ́μην ἐτελέσσᾰο ἐτελέσσᾰτο ἐτελέσσᾰσθον ἐτελεσσᾰ́σθην ἐτελεσσᾰ́με(σ)θᾰ ἐτελέσσᾰσθε ἐτελέσσᾰντο
subjunctive τελέσσωμαι τελέσσηαι τελέσσηται τελέσσησθον τελέσσησθον τελεσσώμε(σ)θᾰ τελέσσησθε τελέσσωνται
optative τελεσσαίμην τελέσσαιο τελέσσαιτο τελέσσαισθον τελεσσαίσθην τελεσσαίμε(σ)θᾰ τελέσσαισθε τελεσσαίᾰτο
imperative   τέλεσσαι τελεσσᾰ́σθω τελέσσᾰσθον τελεσσᾰ́σθων   τελέσσᾰσθε τελεσσᾰ́σθων
active middle
infinitive τελέσσαι/τελεσσᾰ́μεν/τελεσσᾰμέναι τελέσσᾰσθαι
participle m τελέσσᾱς τελεσσᾰ́μενος
f τελέσσᾱσᾰ τελεσσᾰμένη
n τελέσσᾰν τελεσσᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τετέλεκᾰ, τετέλεσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τετέλεκᾰ τετέλεκᾰς τετέλεκε(ν) τετελέκᾰτον τετελέκᾰτον τετελέκᾰμεν τετελέκᾰτε τετελέκᾱσῐ(ν)
subjunctive τετελέκω τετελέκῃς τετελέκῃ τετελέκητον τετελέκητον τετελέκωμεν τετελέκητε τετελέκωσῐ(ν)
optative τετελέκοιμῐ,
τετελεκοίην 		τετελέκοις,
τετελεκοίης 		τετελέκοι,
τετελεκοίη 		τετελέκοιτον τετελεκοίτην τετελέκοιμεν τετελέκοιτε τετελέκοιεν
imperative   τετέλεκε τετελεκέτω τετελέκετον τετελεκέτων   τετελέκετε τετελεκόντων
middle/
passive 		indicative τετέλεσμαι τετέλεσαι τετέλεσται τετέλεσθον τετέλεσθον τετελέσμεθᾰ τετέλεσθε τετελέσᾰται
subjunctive τετελεσμένος ὦ τετελεσμένος ᾖς τετελεσμένος ᾖ τετελεσμένω ἦτον τετελεσμένω ἦτον τετελεσμένοι ὦμεν τετελεσμένοι ἦτε τετελεσμένοι ὦσῐ(ν)
optative τετελεσμένος εἴην τετελεσμένος εἴης τετελεσμένος εἴη τετελεσμένω εἴητον/εἶτον τετελεσμένω εἰήτην/εἴτην τετελεσμένοι εἴημεν/εἶμεν τετελεσμένοι εἴητε/εἶτε τετελεσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   τετέλεσο τετελέσθω τετέλεσθον τετελέσθων   τετέλεσθε τετελέσθων
active middle/passive
infinitive τετελεκέναι τετελέσθαι
participle m τετελεκώς τετελεσμένος
f τετελεκυῖᾰ τετελεσμένη
n τετελεκός τετελεσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτετελέκειν, ἐτετελέσμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτετελέκειν,
ἐτετελέκη 		ἐτετελέκεις,
ἐτετελέκης 		ἐτετελέκει(ν) ἐτετελέκετον ἐτετελεκέτην ἐτετελέκεμεν ἐτετελέκετε ἐτετελέκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐτετελέσμην ἐτετέλεσο ἐτετέλεστο ἐτετέλεσθον ἐτετελέσθην ἐτετελέσμεθᾰ ἐτετέλεσθε ἐτετελέσᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms[edit]

References[edit]

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=τελέω&oldid=77747786"