φασαρία

Greek

Etymology

From Italian fesseria (“stupidity, nonsense”).

Pronunciation

• IPA^(key): /fasaˈɾia/
• Hyphenation: φα‧σα‧ρί‧α

Noun

φασαρία • (fasaría) f (plural φασαρίες)

1. noise, racket (loud, unwanted noise disturbance)

   Δεν ακούω τι λες με την φασαρία έξω.

   Den akoúo ti les me tin fasaría éxo.

   I can't hear you with all the noise outside.

   Κάνει συνεχώς φασαρία καθώς προσπαθώ να κοιμηθώ.

   Kánei synechós fasaría kathós prospathó na koimithó.

   She's constantly making a racket while I'm trying to sleep

2. (colloquial, by extension) trouble, commotion, bother (difficulty, problem, condition, or action contributing to such a situation)

   Έγιναν πάλι φασαρίες στο κέντρο της Αθήνας.

   Éginan páli fasaríes sto kéntro tis Athínas.

   There was trouble again in the centre of Athens.

   Να μη σε βάζω σε φασαρία τώρα, θα έρθω άλλη μέρα.

   Na mi se vázo se fasaría tóra, tha értho álli méra.

   I won't trouble you now, I'll pop by another day.

   Έχει φασαρίες με την εφορία πάλι.

   Échei fasaríes me tin eforía páli.

   He's having trouble with the tax office again.

Declension

declension of φασαρία

case     \     number	singular	plural
nominative	φασαρία •	φασαρίες •
genitive	φασαρίας •	φασαριών •
accusative	φασαρία •	φασαρίες •
vocative	φασαρία •	φασαρίες •

Synonyms

• (noise): θόρυβος m (thóryvos)
• (trouble, bother): μπελάς m (belás), ανησυχία f (anisychía), ενόχληση f (enóchlisi), στενοχώρια f (stenochória)

Derived terms

• φασαρίας m (fasarías, “loud person”)
• φασαριόζος m (fasariózos, “troublemaker”)