संयम

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hindi

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Sanskrit संयम (saṃyama).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

संयम (sanyamm

  1. restraint, self-control, discipline
  2. refraining, abstinence

Declension

[edit]

References

[edit]

Pali

[edit]

Alternative forms

[edit]

Noun

[edit]

संयम m

  1. Devanagari script form of saṃyama (restraint)

Declension

[edit]

Sanskrit

[edit]

Alternative scripts

[edit]

Etymology

[edit]

Compound of सम्- (sam-) +‎ यम (yama).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

संयम (saṃyama) stemm

  1. restraint, self-control, discipline
  2. refraining, abstinence

Declension

[edit]
Masculine a-stem declension of संयम (saṃyama)
Singular Dual Plural
Nominative संयमः
saṃyamaḥ
संयमौ / संयमा¹
saṃyamau / saṃyamā¹
संयमाः / संयमासः¹
saṃyamāḥ / saṃyamāsaḥ¹
Vocative संयम
saṃyama
संयमौ / संयमा¹
saṃyamau / saṃyamā¹
संयमाः / संयमासः¹
saṃyamāḥ / saṃyamāsaḥ¹
Accusative संयमम्
saṃyamam
संयमौ / संयमा¹
saṃyamau / saṃyamā¹
संयमान्
saṃyamān
Instrumental संयमेन
saṃyamena
संयमाभ्याम्
saṃyamābhyām
संयमैः / संयमेभिः¹
saṃyamaiḥ / saṃyamebhiḥ¹
Dative संयमाय
saṃyamāya
संयमाभ्याम्
saṃyamābhyām
संयमेभ्यः
saṃyamebhyaḥ
Ablative संयमात्
saṃyamāt
संयमाभ्याम्
saṃyamābhyām
संयमेभ्यः
saṃyamebhyaḥ
Genitive संयमस्य
saṃyamasya
संयमयोः
saṃyamayoḥ
संयमानाम्
saṃyamānām
Locative संयमे
saṃyame
संयमयोः
saṃyamayoḥ
संयमेषु
saṃyameṣu
Notes
  • ¹Vedic