èsser

See also: esser and ésser

Occitan

Etymology

From Old Occitan esser, from Early Medieval Latin essere, from Latin esse.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɛ.se/

• Audio (Béarn)

  (file)

Verb

èsser

1. to be

Conjugation

    Lengadocian (Central Occitan)

		simple			compound
infinitive		èsser			èsser estat
gerund		essent			use gerund of aver + past participle
past participle		estat			—
person		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
indicative		ieu	tu	el	nosautres	vosautres	eles
	present	soi	ès, siás	es	sèm	sètz	son
	imperfect	èri	èras	èra	èrem	èretz	èran
	preterite	foguèri	foguères	foguèt	foguèrem	foguèretz	foguèron
	future	serai	seràs	serà	serem	seretz	seràn
	conditional	seriái	seriás	seriá	seriam	seriatz	serián
	conditional 2nd form1	foguèra	foguèras	foguèra	fogueram	fogueratz	foguèran
compound tenses	present perfect	use the present tense of èsser + past participle
	pluperfect	use the imperfect tense of èsser + past participle
	past anterior	use the preterite tense of èsser + past participle
	future perfect	use the future tense of èsser + past participle
	conditional perfect	use the conditional tense of èsser + past participle
subjunctive		que ieu	que tu	que el	que nosautres	que vosautres	que eles
	present	siá	siás	siá	siam	siatz	sián
	imperfect	foguèsse	foguèsses	foguèsse	foguèssem	foguèssetz	foguèssen
compound tenses	past	use the present subjunctive of èsser + past participle
	pluperfect	use the imperfect subjunctive of èsser + past participle
imperative		—	tu	—	nosautres	vosautres	—
			siá		siam	siatz	1Now chiefly obsolete, still in use in some Limousin and Vivaro-Alpin dialects

Noun

èsser m (plural èssers)

1. being (a living creature)