anularius
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]From ānulus (“ring, signet ring”) + -ārius.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /aː.nuˈlaː.ri.us/, [äːnʊˈɫ̪äːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /a.nuˈla.ri.us/, [änuˈläːrius]
Adjective
[edit]ānulārius (feminine ānulāria, neuter ānulārium); first/second-declension adjective
- Of or pertaining to a signet ring.
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | ānulārius | ānulāria | ānulārium | ānulāriī | ānulāriae | ānulāria | |
Genitive | ānulāriī | ānulāriae | ānulāriī | ānulāriōrum | ānulāriārum | ānulāriōrum | |
Dative | ānulāriō | ānulāriō | ānulāriīs | ||||
Accusative | ānulārium | ānulāriam | ānulārium | ānulāriōs | ānulāriās | ānulāria | |
Ablative | ānulāriō | ānulāriā | ānulāriō | ānulāriīs | |||
Vocative | ānulārie | ānulāria | ānulārium | ānulāriī | ānulāriae | ānulāria |
Related terms
[edit]Noun
[edit]ānulārius m (genitive ānulāriī or ānulārī); second declension
Declension
[edit]Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | ānulārius | ānulāriī |
Genitive | ānulāriī ānulārī1 |
ānulāriōrum |
Dative | ānulāriō | ānulāriīs |
Accusative | ānulārium | ānulāriōs |
Ablative | ānulāriō | ānulāriīs |
Vocative | ānulārie | ānulāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
[edit]- “anularius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “anularius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- anularius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.