bekakken

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch[edit]

Etymology[edit]

From be- +‎ kakken.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /bəˈkɑkə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: be‧kak‧ken
  • Rhymes: -ɑkən

Verb[edit]

bekakken

  1. (transitive) to shit on

Inflection[edit]

Inflection of bekakken (weak, prefixed)
infinitive bekakken
past singular bekakte
past participle bekakt
infinitive bekakken
gerund bekakken n
present tense past tense
1st person singular bekak bekakte
2nd person sing. (jij) bekakt bekakte
2nd person sing. (u) bekakt bekakte
2nd person sing. (gij) bekakt bekakte
3rd person singular bekakt bekakte
plural bekakken bekakten
subjunctive sing.1 bekakke bekakte
subjunctive plur.1 bekakken bekakten
imperative sing. bekak
imperative plur.1 bekakt
participles bekakkend bekakt
1) Archaic.

Derived terms[edit]