discooperio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

Found in Late and Vulgar Latin. From dis- +‎ cooperiō. Attested in the eighth-century Reichenau Glossary.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

discooperiō (present infinitive discooperīre, perfect active discooperuī, supine discoopertum); fourth conjugation

  1. to expose, lay bare

Conjugation[edit]

   Conjugation of discooperiō (fourth conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present discooperiō discooperīs discooperit discooperīmus discooperītis discooperiunt
imperfect discooperiēbam discooperiēbās discooperiēbat discooperiēbāmus discooperiēbātis discooperiēbant
future discooperiam discooperiēs discooperiet discooperiēmus discooperiētis discooperient
perfect discooperuī discooperuistī discooperuit discooperuimus discooperuistis discooperuērunt,
discooperuēre
pluperfect discooperueram discooperuerās discooperuerat discooperuerāmus discooperuerātis discooperuerant
future perfect discooperuerō discooperueris discooperuerit discooperuerimus discooperueritis discooperuerint
passive present discooperior discooperīris,
discooperīre
discooperītur discooperīmur discooperīminī discooperiuntur
imperfect discooperiēbar discooperiēbāris,
discooperiēbāre
discooperiēbātur discooperiēbāmur discooperiēbāminī discooperiēbantur
future discooperiar discooperiēris,
discooperiēre
discooperiētur discooperiēmur discooperiēminī discooperientur
perfect discoopertus + present active indicative of sum
pluperfect discoopertus + imperfect active indicative of sum
future perfect discoopertus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present discooperiam discooperiās discooperiat discooperiāmus discooperiātis discooperiant
imperfect discooperīrem discooperīrēs discooperīret discooperīrēmus discooperīrētis discooperīrent
perfect discooperuerim discooperuerīs discooperuerit discooperuerīmus discooperuerītis discooperuerint
pluperfect discooperuissem discooperuissēs discooperuisset discooperuissēmus discooperuissētis discooperuissent
passive present discooperiar discooperiāris,
discooperiāre
discooperiātur discooperiāmur discooperiāminī discooperiantur
imperfect discooperīrer discooperīrēris,
discooperīrēre
discooperīrētur discooperīrēmur discooperīrēminī discooperīrentur
perfect discoopertus + present active subjunctive of sum
pluperfect discoopertus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present discooperī discooperīte
future discooperītō discooperītō discooperītōte discooperiuntō
passive present discooperīre discooperīminī
future discooperītor discooperītor discooperiuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives discooperīre discooperuisse discoopertūrum esse discooperīrī discoopertum esse discoopertum īrī
participles discooperiēns discoopertūrus discoopertus discooperiendus,
discooperiundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
discooperiendī discooperiendō discooperiendum discooperiendō discoopertum discoopertū

Descendants[edit]

References[edit]

  • discooperio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • discooperio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • discooperio in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016