dobić

Polish

Etymology

From do- +‎ bić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɔ.bit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔbit͡ɕ
• Syllabification: do‧bić

Verb

dobić pf (imperfective dobijać)

1. (transitive) to finish off, to kill, to deliver a killing blow
2. (transitive, figuratively) to kill, to cause anguish
3. (intransitive) to dock, to land

   Synonym: dopłynąć

Conjugation

Conjugation of dobić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dobić
future tense	1st	dobiję			dobijemy
	2nd	dobijesz			dobijecie
	3rd	dobije			dobiją
	impersonal	dobije się
past tense	1st	dobiłem, -(e)m dobił	dobiłam, -(e)m dobiła	dobiłom, -(e)m dobiło	dobiliśmy, -(e)śmy dobili	dobiłyśmy, -(e)śmy dobiły
	2nd	dobiłeś, -(e)ś dobił	dobiłaś, -(e)ś dobiła	dobiłoś, -(e)ś dobiło	dobiliście, -(e)ście dobili	dobiłyście, -(e)ście dobiły
	3rd	dobił	dobiła	dobiło	dobili	dobiły
	impersonal	dobito
conditional	1st	dobiłbym, bym dobił	dobiłabym, bym dobiła	dobiłobym, bym dobiło	dobilibyśmy, byśmy dobili	dobiłybyśmy, byśmy dobiły
	2nd	dobiłbyś, byś dobił	dobiłabyś, byś dobiła	dobiłobyś, byś dobiło	dobilibyście, byście dobili	dobiłybyście, byście dobiły
	3rd	dobiłby, by dobił	dobiłaby, by dobiła	dobiłoby, by dobiło	dobiliby, by dobili	dobiłyby, by dobiły
	impersonal	dobito by
imperative	1st	niech dobiję			dobijmy
	2nd	dobij			dobijcie
	3rd	niech dobije			niech dobiją
passive adjectival participle		dobity	dobita	dobite	dobici	dobite
anterior adverbial participle		dobiwszy
verbal noun		dobicie

Further reading

• dobić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dobić in Polish dictionaries at PWN