doorkoelen

Dutch

Etymology 1

From door +‎ koelen or door- +‎ koelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːrˌku.lə(n)/, /ˌdoːrˈku.lə(n)/
• Hyphenation: door‧koe‧len
• Rhymes: -ulən

Verb

doorkoelen

1. (transitive) to thoroughly cool (down)

Inflection

Conjugation of doorkoelen (weak, separable)
infinitive	doorkoelen
past singular	koelde door
past participle	doorgekoeld
infinitive	doorkoelen
gerund	doorkoelen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	koel door	koelde door	doorkoel	doorkoelde
2nd person sing. (jij)	koelt door	koelde door	doorkoelt	doorkoelde
2nd person sing. (u)	koelt door	koelde door	doorkoelt	doorkoelde
2nd person sing. (gij)	koelt door	koelde door	doorkoelt	doorkoelde
3rd person singular	koelt door	koelde door	doorkoelt	doorkoelde
plural	koelen door	koelden door	doorkoelen	doorkoelden
subjunctive sing.1	koele door	koelde door	doorkoele	doorkoelde
subjunctive plur.1	koelen door	koelden door	doorkoelen	doorkoelden
imperative sing.	koel door
imperative plur.1	koelt door
participles	doorkoelend	doorgekoeld
1) Archaic.

Conjugation of doorkoelen (weak, prefixed)
infinitive	doorkoelen
past singular	doorkoelde
past participle	doorkoeld
infinitive	doorkoelen
gerund	doorkoelen n
	present tense	past tense
1st person singular	doorkoel	doorkoelde
2nd person sing. (jij)	doorkoelt	doorkoelde
2nd person sing. (u)	doorkoelt	doorkoelde
2nd person sing. (gij)	doorkoelt	doorkoelde
3rd person singular	doorkoelt	doorkoelde
plural	doorkoelen	doorkoelden
subjunctive sing.1	doorkoele	doorkoelde
subjunctive plur.1	doorkoelen	doorkoelden
imperative sing.	doorkoel
imperative plur.1	doorkoelt
participles	doorkoelend	doorkoeld
1) Archaic.

Etymology 2

From door +‎ koelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːrˌku.lə(n)/
• Hyphenation: door‧koe‧len

Verb

doorkoelen

1. (intransitive, impersonal, obsolete, nautical, of the wind) to breeze, to begin or continue to blow with a strong wind

Inflection

Conjugation of doorkoelen (weak, separable)
infinitive	doorkoelen
past singular	koelde door
past participle	doorgekoeld
infinitive	doorkoelen
gerund	doorkoelen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	koel door	koelde door	doorkoel	doorkoelde
2nd person sing. (jij)	koelt door	koelde door	doorkoelt	doorkoelde
2nd person sing. (u)	koelt door	koelde door	doorkoelt	doorkoelde
2nd person sing. (gij)	koelt door	koelde door	doorkoelt	doorkoelde
3rd person singular	koelt door	koelde door	doorkoelt	doorkoelde
plural	koelen door	koelden door	doorkoelen	doorkoelden
subjunctive sing.1	koele door	koelde door	doorkoele	doorkoelde
subjunctive plur.1	koelen door	koelden door	doorkoelen	doorkoelden
imperative sing.	koel door
imperative plur.1	koelt door
participles	doorkoelend	doorgekoeld
1) Archaic.

Alternative forms

• doorcoelen (obsolete)