facilito

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: facilitó and facilitò

Catalan[edit]

Verb[edit]

facilito

  1. first-person singular present indicative of facilitar

Italian[edit]

Verb[edit]

facilito

  1. first-person singular present indicative of facilitare

Latin[edit]

Etymology[edit]

From facilis. Compare dēbilitō and nōbilitō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

facilitō (present infinitive facilitāre, perfect active facilitāvī, supine facilitātum); first conjugation

  1. (Medieval Latin) to facilitate

Conjugation[edit]

   Conjugation of facilitō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present facilitō facilitās facilitat facilitāmus facilitātis facilitant
imperfect facilitābam facilitābās facilitābat facilitābāmus facilitābātis facilitābant
future facilitābō facilitābis facilitābit facilitābimus facilitābitis facilitābunt
perfect facilitāvī facilitāvistī facilitāvit facilitāvimus facilitāvistis facilitāvērunt,
facilitāvēre
pluperfect facilitāveram facilitāverās facilitāverat facilitāverāmus facilitāverātis facilitāverant
future perfect facilitāverō facilitāveris facilitāverit facilitāverimus facilitāveritis facilitāverint
passive present facilitor facilitāris,
facilitāre
facilitātur facilitāmur facilitāminī facilitantur
imperfect facilitābar facilitābāris,
facilitābāre
facilitābātur facilitābāmur facilitābāminī facilitābantur
future facilitābor facilitāberis,
facilitābere
facilitābitur facilitābimur facilitābiminī facilitābuntur
perfect facilitātus + present active indicative of sum
pluperfect facilitātus + imperfect active indicative of sum
future perfect facilitātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present facilitem facilitēs facilitet facilitēmus facilitētis facilitent
imperfect facilitārem facilitārēs facilitāret facilitārēmus facilitārētis facilitārent
perfect facilitāverim facilitāverīs facilitāverit facilitāverīmus facilitāverītis facilitāverint
pluperfect facilitāvissem facilitāvissēs facilitāvisset facilitāvissēmus facilitāvissētis facilitāvissent
passive present faciliter facilitēris,
facilitēre
facilitētur facilitēmur facilitēminī facilitentur
imperfect facilitārer facilitārēris,
facilitārēre
facilitārētur facilitārēmur facilitārēminī facilitārentur
perfect facilitātus + present active subjunctive of sum
pluperfect facilitātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present facilitā facilitāte
future facilitātō facilitātō facilitātōte facilitantō
passive present facilitāre facilitāminī
future facilitātor facilitātor facilitantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives facilitāre facilitāvisse facilitātūrum esse facilitārī facilitātum esse facilitātum īrī
participles facilitāns facilitātūrus facilitātus facilitandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
facilitandī facilitandō facilitandum facilitandō facilitātum facilitātū

Related terms[edit]

Portuguese[edit]

Verb[edit]

facilito

  1. first-person singular present indicative of facilitar

Spanish[edit]

Etymology 1[edit]

From fácil +‎ -ito.

Adjective[edit]

facilito (feminine facilita, masculine plural facilitos, feminine plural facilitas)

  1. Diminutive of fácil

Etymology 2[edit]

Verb[edit]

facilito

  1. first-person singular present indicative of facilitar