indissolubilis
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
in- + dissolūbilis (“dissoluble”)
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /in.dis.soˈluː.bi.lis/, [ɪn̪d̪ɪs̠ːɔˈɫ̪uːbɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.dis.soˈlu.bi.lis/, [in̪d̪isːoˈluːbilis]
Adjective[edit]
indissolūbilis (neuter indissolūbile, adverb indissolūbiliter); third-declension two-termination adjective
- indissoluble, not able to be dissolved
- indestructible
Declension[edit]
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | indissolūbilis | indissolūbile | indissolūbilēs | indissolūbilia | |
Genitive | indissolūbilis | indissolūbilium | |||
Dative | indissolūbilī | indissolūbilibus | |||
Accusative | indissolūbilem | indissolūbile | indissolūbilēs indissolūbilīs |
indissolūbilia | |
Ablative | indissolūbilī | indissolūbilibus | |||
Vocative | indissolūbilis | indissolūbile | indissolūbilēs | indissolūbilia |
Descendants[edit]
- Italian: indissolubile
- Spanish: indisoluble
References[edit]
- “indissolubilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “indissolubilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers