overlaten

See also: överlåten

Dutch

Etymology

Compound of over +‎ laten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈoː.vərˌlaː.tə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: o‧ver‧la‧ten

Verb

overlaten

1. (transitive) to leave, to abandon

   iemand aan zijn lot overlaten ― to leave someone to their own devices, to leave someone to their fate

   iets aan het toeval overlaten ― to leave something to chance

   te wensen overlaten ― to leave much to be desired

2. (transitive) to leave over, to leave as a leftover

   Laat ook wat kaas voor mij over.

   Leave some cheese over for me as well.

Inflection

Inflection of overlaten (strong class 7, separable)
infinitive	overlaten
past singular	liet over
past participle	overgelaten
infinitive	overlaten
gerund	overlaten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	laat over	liet over	overlaat	overliet
2nd person sing. (jij)	laat over	liet over	overlaat	overliet
2nd person sing. (u)	laat over	liet over	overlaat	overliet
2nd person sing. (gij)	laat over	liet over	overlaat	overliet
3rd person singular	laat over	liet over	overlaat	overliet
plural	laten over	lieten over	overlaten	overlieten
subjunctive sing.1	late over	liete over	overlate	overliete
subjunctive plur.1	laten over	lieten over	overlaten	overlieten
imperative sing.	laat over
imperative plur.1	laat over
participles	overlatend	overgelaten
1) Archaic.

Descendants

• Negerhollands: overlaat